กิจกรรมแรกพบ กับ ภพรวิญคลินิก

ประสบการณ์แรกพบที่ประทับใจที่สุดในชีวิตคือ ได้ไปเจอลูกแมวตัวหนึ่งที่ข้างถนน เจอน้องครั้งแรกก็รู้สึกว่าใช่เลย รู้สึกเหมือนรักแรกพบ บวกกับความที่สงสารน้อง ทนไม่ได้ที่เห็นน้องต้องกินข้าวเปล่าเน่าๆที่มีคนเอามาวางให้ สุดท้ายเลยตัดสินใจเอาน้องใส่กระเป๋าเสื้อกลับบ้านโดยที่ไม่ได้ขออนุญาตแม่ หลังนั้นก็เลี้ยงแบบทะนุถนอมน้องอย่างดี จนอ้วนท้วนสมบูรณ์ แข็งแรงดีและตั้งชื่อให้ว่า โหระพา จากวันนั้นมาน้องก็กลายเป็นตัวแสบของบ้าน เป็นที่รักของทุกคนในบ้านโดยเฉพาะเราที่รักน้องมาก แต่สุดท้ายน้องก็อยู่กับเราได้แค่ 5 ปี น้องก็จากไป
เหตุการณ์นี้ทำให้เข้าใจความรู้สึกของคนเป็นแม่ที่ต้องเสียลูกไปว่าเป็นยังไง
 
ประสบการณ๊์ครั้งแรกที่ประทับใจ คือ ความรักครั้งแรก เพราะแต่ก่อนเราจะเป็นคนคนข้างตัวใหญ่เจ้าเนื้อ ผิวไม่ขาว จมูกไม่มีดั้ง รวมๆแล้วไม่น่ารักเหมือนผู้หญิงทั่วไปๆที่อยู่รอบตัวเรา เพราะงั้นเลยโสดไม่มีใครจีบ รวมถึงนิสัยที่ห้า่วของเรา ปกติไม่ค่อยแต่งหน้าแต่งตัวอะไร ชอบไปนั่งเล่นเกมส์ ตาร้านเกมส์ หลังจากเรียนเสร็จก็ไปกินขนมที่ตลาดแล้วก็กลับบ้าน กิจวัตรจะเป็นแบบนี้ จนวันนึงนั่งฟังเสียงตามสายของ รร เป็นตอนประมาณ 6.30 เราก็คิดว่าเอะ ทำไมมีรายการคนจัดเวลานี้ด้วย ปกติจะมาประมานณ 7.30 ก่อนเข้าแถว เปิดแต่ละเพลงแบบว่ารักๆๆหวานๆ เราก็ฟังแล้วก็แปลกใจ หลังจากนั้นเปิดไปได้ 3-4 เพลง ก็มีคนจัดพูดขึ้น (นักเรียนในรร.)แวะมาจัดแต่ละคนไม่ซ้ำหน้า เค้าก็พูดว่าผมขอมอบเพลงพวกนี้ให้กับผู้หญิงคึนนึงที่มา รร.ก่อนใครทุกเช้า แล้วก็ชอบเล่นเกมส์ตอนเย็นก่อนกลับบ้าน อยากบอกว่าผมชอบเธอมาก แล้วเค้าก็เงียบไป เราก็หันไปมองรอบๆ รร. เอะไม่มีนักเรียนแถวนั้นเลย แอบคิดในใจเค้าคนนั้นบอกเราหรือเปล่าหรือบอกใคร แต่ได้ฟังก็รู้สึกชุ่มช่ำใจบอกไม่พูด ถึงแม้เค้าจะไม่ได้บอกเรา แต่ทำไมคิดว่าเป็นรักครั้งแรกของเราไม่รู้ที่มาจากเสียงตามสายของคนแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้ว่าเค้าคือใคร เป็นเหตุการณ์ที่ประทับใจจนถึงทุกวันนี้คะ ทุกครั้งที่ยินเสียงเพลง รักคุณเข้าแล้ว จะแอบยิ้มทุกที
 
ประสบการณ์แรกพบที่ประทับใจเป็นการพบกันของเรากับเพื่อนค่ะ ตอนก่อนจะมีการเปิดเทอมของมหาวิทยาลัยในปีแรก เราได้เข้าไปแนะนำตัวในเวปของทางสถาบัน ก็ไม่คิดว่าจะมีเพื่อนที่อยู่สาขาเดียวกันเข้ามาอ่านและแอด msn มาคุยด้วยค่ะ เราทั้งสองรู้จักกันผ่านตัวหนังสือเกือบเดือนก็ถึงวันที่ต้องเจอกันวันลงทะเบียน เราทั้งสองคนเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากค่ะ ขนาดเพื่อนเองยังบอกเราอยู่เสมอว่าถ้าวันนั้นไม่เข้าไปไล่อ่านคอมเม้นที่แนะนำตัว เราอาจจะไม่สนิทกันแบบนี้ก็ได้ :)
 
ประสบการณแรกพบที่ประทับใจที่สุด
คือ ตอนนั้นอยู่ประมาณป๕คะ โรงเรียนพาไปทัศนศึกษาที่อยุธยา แล้วก็ให้เที่ยวแบ่งกลุ่มๆกันไปบริเวณรอบๆวัดพนัญเชิง เราก็ไปกับเพื่อนสนิทกัน2คน เดินไปเรื่อยๆจนพบคุณยายท่านหนึ่งคะ ท่านขายปลาตะเพียนสานไม้ที่ว้ใช้แขวนเปลสมัยก่อนนะคะ เรากับเพื่อนเห็นคุณยายแล้วท่านตั้งใจทำมาก เรากับเพื่อนเลยช่วยกันอุดหนุนทั้งหมดเลยคะไม่แพงด้วยจำได้ว่าเหลือเงินกลับบ้าน คุณยายกล่าวขอบคุณด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ตอนนั้นเรามีความสุขมาก ช่วยกันกับเพื่อนตอนนั้นตัวเล็กมากๆหอบปลาตะเพียนสานไม้กลับมา แล้วแจกเพื่อนๆในห้องคุณครูชม เราปลื้มใจมากคะ ประทับใจตัวเองที่ได้ช่วยกลับมาบอกแม่ แม่ก็ชม คิดถึงทีไรแล้วมีความสุข สมัยเด็กๆนี่มีความสุขที่สุดในชีวิตแล้วคะ ขอบคุณยาย ขอบคุณปลาตะเพียน แล้วก็เพื่อนสนิท ด.ญ.เบญจา ที่สร้างความทรงจำดีๆไว้ในช่วงชีวิตนึง ประทับใจไม่เคยลืมคะ
 
แรกพบของดิฉันนั้น คือความรักของฉันกับแฟนค่ะ เพราะเสมือนเป็นรักแรกพบของดิฉันและแฟนค่ะ เพราะครั้งแรกที่เราพบกัน ดิฉันรู้สึกเหมือนเราเคยเจอกันมาก่อน หรือเหมือนเขาเป็นคนที่ฉันรู้จัก แต่กลับกันแล้ว เราไม่เคยพบหรือรู้จักกันมาก่อนเลยค่ะ วันนที่14เมษายน2554จึงเป็นแรกพบสำหรับความรักของเราสองคนค่ะ ตั้งแต่วันแรกที่เรารู้จัก จนเราได้รักกันถึงปัจจุบันนี้ คงเป็นพรหมลิขิตกำหนดให้เรามาพบกันค่ะ :inlove:
 
ประสบการณ์เเรกพบที่ประทับใจที่สุดของเรา ก็คือการได้พบกับภาษาเกาหลีนั่นเอง เเรกเริ่มเดิมทีที่เห็นภาษษานี้ก็มาจากบังเอิ๊นบังเอิญเปิดไปเจอละครเกาหลี เเล้วความรู้สึกเเวบเเรกที่เห็นนั้นนั่นเเหละคือความประทับใจเเบบอธิบายไม่ถูกรู้สึกหลงรักขึ้นมาในบรรดล ตอนนั้นรู้เเค่เพียงว่าเราต้องทำความรู้จักกับเเกให้มากขึ้นเจ้าภาษาเกาหลี จากนั้นมาเราก็ทุ่มเทกับการฝึกฝนเรียนมันอย่าางหนักหนาสาหัสเอาการเลยล่ะค่ะ ด้วยความที่เห็นเเค่ตัวอักษรก็รู้สึกประทับใจเเล้ว ยิ่งได้เรียนรู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ วัฒนธรรมเเล้วยิ่งทำให้เราหลงรักจนถอนตัวไม่ขึ้นเลยทีเดียวเชียว^^:inlove:
 
แก้ไขล่าสุด:
แรกพบที่ประทับใจ คือ คุณป้าจำเราได้
คือดิฉันเป็น นศ.พบ. อาทิตย์ที่แล้วได้ขึ้นปฏิบัติงานพยาบาลชุมชน ในขณะที่กลุ่ม นศ.พบ. เดินผ่านหน้าบเานหลังหนึ่ง ดิฉันได้ยินเสียงเรียก "หนูพยาบาล" ดิฉันหันหน้ากลับไป เห็นหน้าป้าคนหนึ่งพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูเหมือนดีใจมาก "หนูจิตราใช่มั้ย" ดิฉันพอจะคุ้นๆหน้าเลยเดินเข้าไปหา ป้าให้การต้อนรับเป็นอย่างดี ให้หลานหาน้ำท่า ขนมมาให้ ป้าดูท่าทีดีใจและให้ดิฉันเดินมานั่งใกล้ๆตัวป้า มือป้าสัมผ้สมาที่แขน พร้อมกับกำเบาๆ พร้อมกับบอกว่า "ดูมีน้ำมีนวลขึ้นนะ แต่ก็ยังสวยเป็นนางฟ้าของป้าเสมอนะ" ดิฉันได้แต่ยิ้ม พูดคุยกันได้เวลาพอสมควรก็เลยล่ำลาป้าเพราะต้องไปปฏิบัติหน้าที่ต่อ ซึ่งเหตุการณ์วันนั้น เกิดจากการที่ดิฉันได้มีโอกาศดูแลคุณป้าขณะที่นอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ดูแลเอาใจใส่เป็นพิเศษในเคสที่ตัวเองได้รับมอบหมายจากอาจารย์ให้ดูแล ดิฉันดูแลคนไข้ทุกคนเปรียบเสมือนญาติคนหนึ่งของดิฉันเอง ^^
 
ประสบการณ์แรกพบค่ะ (ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าเป็นเพศที่สามค่ะ) ย้อนไปราวๆสามปีที่แล้ว เกิดขึ้นกับอาจารย์สอนวิชาการจัดการทรัพยากรมนุษย์ เป็นวันเปิดเทอมวันแรกค่ะ น่าตื่นเต้นสุดๆในรั้วมหาวิทยาลัย วิชาแรกที่เรียนคือ การจัดการทรัพยากรมนุษย์ อาจารย์ประจำวิชาคือ อาจารย์แหม่ม ท่านเป็นอาจารย์ที่ดูเป็นคุณนายสุดๆเลยค่ะ แต่งตัวสวยหน้าเป๊ะ เชื่อว่าเพื่อนๆทุกคนในห้องเรียนนั่งตัวเกร็งเพราะรัศมีอันเปล่งประกายแผ่ปกคลุมทั้งห้อง ในใจของดิฉันเองคิดว่า แนวการสอนของ อ.แหม่ม คงเนี๊ยบไม่แพ้ชุดของแกเลยละค่ะ คำพูดแรกที่แกทักทายนักศึกษาคือ สวัสดีน้องๆ วันนี้พี่แพนเค้กมาเอง ไม่ต้องตื่นเต้น....ฉันและเพื่อนๆกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ บรรยากาศมาคุในตอนแรกหายไปหมดเลยค่ะ สรุปว่า อ.แหม่ม เป็นคนน่ารัก ตลก แนวการสอนแหวกแตกต่างมากๆค่ะ มีมุขเกือบทุกประโยคที่แกพูดออกมา อ.แหม่ม ก็เลยกลายเป็นอาจารย์ในดวงใจของนักศึกษาหลายๆคนรวมถึงดิฉันด้วยค่ะ
 
ประสบการณ์แรกพบที่ประทับใจที่สุด คือการที่ได้ลืมตาขึ้นมาดูโลกและพบว่าตัวเองได้อยู่ในครอบครัวที่น่ารักม๊ากมาก ^^
 
แรกพบของดิฉันคือการได้เจอหน้าแม่ พ่อแม่ดิฉันเลิกกันตั้งแต่เด็กๆค่ะ ฉันรู้แค่แม่ชื่ออะไร แต่ฉันจำหน้าแม่ตัวเองไม่ได้ พ่อสั่งห้ามทุกคนพูดถึงแม่ รูปก็เผาทิ้ง ฉันเฝ้าถามพ่อว่าแม่ผิดอะไร?? แต่พ่อก็ไม่เคยพูดออกมา ทุกปีโรงเรียนจะจัดวันแม่ ทุกคนต้องพาแม่มาในวันสำคัญนี้ แต่ฉันกลับต้องแอบอยู่ในห้อง อายก็อาย เสียใจก็เสียใจว่าทำไมเราไม่มีแม่เหมือนเขานะ จนมีอยู่ปีนึงทางโรงเรียนจัดกิจกรรมวันแม่ ฉันได้ประกวดร้องเพลงค่าน้ำนม ฉันฝึกซ้อมอย่างดี แต่พอแข่งจริงๆ ฉันกลับร้องมันไม่ได้ อาจเพราะฉันจินตนาการว่าแม่หน้าตาเป็นอย่างไร แม่อยู่ที่ไหน แม่สบายดีไหม มันทำให้ฉันเศร้าเกินไป เมื่อฉันกำลังเรียนอยู่ม.2 ตอนนั้นกำลังเรียนวิชาภาษาไทยอยู่ ฉันได้ยินเสียงประชาสัมพันธ์ของโรงเรียนประกาศเรียกชื่อฉัน ฉันงงเป็นอันมาก ใครต้องการพบฉันในเวลานี้? เมื่อฉันเดินมาถึงหน้าห้อง อาจารย์ ฉันเห็นผู้หญิงคนนั่งอยู่บนเก้าอี้ฉันรู้สึกคุ้นๆหน้า แต่จำไม่ได้ เขาเรียกชื่อฉัน พร้อมบอกว่านี่แม่เองนะ ตอนนั้นฉันพูดอะไรไม่ออก น้ำตาก็เริ่มไหล ฉันเข้าไปกอดแม่แล้วร้องไห้ ถามว่าแม่ไปไหนมา แม่ทิ้งฉันไปทำไม และอีกหลายคำถาม ฉันดีใจที่ ฉันจะได้บอกเพื่อนๆแล้วแม่ฉันเป็นใคร หน้าตาเป็นอย่างไร ถึงแม้ตอนนี้ครอบครัวของฉันจะกลับมาเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ไม่ได้ ถึงแม่ไม่ดีในสายตาใคร แต่ลูกคนนี้ยังคงรักแม่เสมอ
 
เงินติปที่ได้มาจากความเป็นเด็ก ด้วยการขึ้นไปร้องเพลงบนเวที ตอนอยู่ชั้นอนุบาล 2 เงินจำนวนนั้นไม่มาก 5 บาทเองค่ะ ร้องได้ครึ่งเพลงมีคุณยายคนหนึ่งเดินเอาเงินนั้นมาให้ รู้สึกดีใจมาก นี่ก็คือ ประสบการณ์แรกพบที่ประทับใจที่สุด เเละเหตุนี้จึงเป็นเเรงผลักดันให้หนูอยากเป็นนักร้อง เเละปัจจุบันหนูก็จะรับงานร้องเพลงตามที่ต่าง ๆ ที่เขาจ้างไป ได้งานละ 500 ค่ะ ร้องตั้งเเต่ 1 ทุ่ม ถึง 6 ทุ่ม เหนื่อยค่ะ เเต่สู้ อดทน ส่งตัวเองเรียน ส่งน้องเรียนด้วย ตอนนี้เรียน ปี 4 เเล้วค่ะ อีกปีเดียวก็จบ หนูเรียนครู 5 ปี หนูส่งตัวเองเรียนตั้งเเต่อยู่ปี 2 เพราะปี 1 ยังไม่มีรายได้ ยอมรับจริง ๆ ค่ะ ว่าอยากทำศัลยกรรมมาก เพราะเพื่อนที่ไปร้องเพลงด้วยกัน เขาทั้งสวยทั้งขาวทั้งหุ่นดี เเต่ดูเราสิทั้งขี้เหร่ ทั้งเตี้ย ทั้งดำ เงินติปก็จะได้ไม่เท่าเพื่อน หรืออาจจะไม่ได้เลยด้วยซ้ำไป ยอมรับนะคะว่าเเต่งหน้าไม่ค่อยเป็น เเต่งเองทีไรเพื่อนมันขำตลอด ทุกครั้งต้องรบกวนเพื่อนให้เเต่งให้ บางทีก็เกรงใจ เเต่ทำยังไงได้ ถ้าไม่เเต่งบ้างเค้าก็จะว่าเอา หนูอยากตั้งตัวเก็บเงินส่วนนี้ไปทำศัลยกรรม เเต่รายได้จากการร้องเพลงก็ต้องส่งให้ทางบ้านด้วย จึงไม่พอที่จะเหลือให้เก็บ หนูอยากทำความฝันของหนูให้เป็นจริง อยากยืนอย่างสง่าบนเวทีที่ภูมิใจ อยากให้คนในครอบครัวภูมิใจกับสิ่งที่หนูทำทุกอย่างเพื่อพวกเขาเอง ความฝันที่ยังอยู่ไกลเกินเอื้อมของเด็กบ้านนนอกคนนึง ก็ยังคงล่องลอยอยู่ในความคิด หากโอกาสยังคงเข้าข้าง โชคชะตายังมีอยู่จริง ก็คงได้รับการพิจารณาความฝันที่ใฝ่ในครั้งนี้ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
 
ตามหน้าพ่อบังเกิดเกล้า
เด็กหญิงบ้านนอกที่พ่อเเม่เลิกทางกันตั้งเเต่ยังเด็ก จำความไม่ได้สุดท้ายได้อยู่กับเเม่ด้วยปมด้อยจึงโดยเพื่อนๆล้อมาตลอดว่าลูกไม่มีพ่อ พอโตขึ้นด้วยความที่อยากเจอหน้าพ่อบังเกิดเกล้าจะพยายามรื้อฟื้นความทรงจำจากญาติเเละคนใกล้ชิดมาจึงได้มาตามหาพ่อละเเวกบ้านเก่าตามคำบอกเล่าของญาติพี่น้องที่กล่าวมา
ตามหาอยู่หลายวัน พ่อได้เจอ พ่อได้ไปบวชเป็นพระสงฆ์ที่วัดเเห่งหนึ่งในตำบลใกล้เคียง ด้วยความที่ปลื้มปิติ ดีใจมากจนกลั้นความดีใจไม่อยู่จึงได้นั่งคุยเเละให้ท่านเล่าอดีตต่างๆให้ฟังเเต่ในเรื่องดีก็มีเรื่องร้ายเข้ามา คือได้ทราบว่าท่านป่วยเป็นมะเร็งตัวขั้นสุดท้าย หลังจากนั้นไม่นานท่านก็จากหนูไป เเต่ด้วยความประทับใจในครั้งนี้อาจมีความเศร้าเเฟงอยู่เเต่หนูก็รุ้สึกได้ว่า ความว่า ผูกพันทางสายเลือดนั้นมีค่าเกินกว่าอะไร ไม่ว่าอยู่ที่ใดท่านก็คือผู้ให้กำเนิดเเละสร้างเรามาให้เติบใหญ่จนถึงวันนี้
 
ประสบการณ์แรกพบหรือสิ่งที่ทำให้ประทับใจมากๆก็คือ การได้รู้จักกับเวปไซน์โดดเด่น ค่ะ อันนี้พูดจริงๆนะค่ะว่าทำให้ชีวิตเปลี่ยนไปมาก เริ่มดูแลตัวเองมากขึ้นด้วยการอ่านข้อมูล สาระ ต่างๆที่ทางทีมงานได้นำข้อมูลมาลงไว้ เริ่มแรกเลยสืบเนื่องมาจากปี56 ค่ะ อยากดูแลและเปลี่ยนแปลงตัวเองแต่ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน เลยเข้ามาเสิซหาข้อมูลในเวปไซน์ แล้วก็พบกับหน้าเวปหน้าเวปหนึ่งชื่อว่า โดดเด่น ดอท คอม ซึ่ง ณ ตอนนั้น ยังเปนหน้าเวปเก่าอยู่ ก็เลยเข้ามาอ่านดู ก็พบว่าไม่ได้มีแค่เนื้่อหาสาระในการดูแลตัวเอง แต่ยังมีกิจกรรม ที่ทางทีมงานเป็นสื่อกลางในการจัดกิจกรรมให้ทางคลีนิคต่างๆ จึงทำให้รู้สึกว่ามันน่าสนใจมากๆ นอกจากเนื้อหาในการดูแลตัวเองแล้ว เรายังสามารถร่วมเป็นหนึ่งในกิจกรรมสำหรับคนอยากสวยได้อีกด้วย ( แอบร่วมมาแทบทุกกิจกรรมค่ะ ) ตั้งแต่รู้จักโดดเด่นมา อิอิ คือโดยส่วนตัวคิดว่าทางเวปไซน์ จัดทั้งกิจกรรมและบอกเล่าการศัลที่ผิดและถูก คือสาระล้วนๆอะค่ะ เหมาะมากสำหรับคนสมัยนี้ที่คิดอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองและเหมาะสำหรับนักล่ารางวัลอย่างนู๋เลยแหละ พูดเลย และนี่คือ1ในแรกพบและประทับใจ เพราะสามารถทำให้รู้จักดูแลและเปลี่ยนแปลงตัวเองมากขึ้นไม่ใช่สำหรับนู๋เองแต่มันสำหรับทุกคนที่รักและอยากดูแลตัวเองค่ะ ขอขอบคุณทางเวปไซน์และทีมงานอีกครั้งสำหรับข้อมูล เนื้อหาสาระ และกิจกรรมที่มีมาให้ร่วมสนุกตลอดค่ะ
 
แรกพบของเราคือ ได้เลี้ยงสุนัขชิวาวาตัวหนึ่งชื่อพี่โชกุน นอนด้วยกันทุกคืนพี่โชกุนชอบนอนหนุนแขนเราหรือไม่ก็ต้องนอนติดกันทุกคืนตอนนี้พี่โชกุนอายุ 9 ปีแล้วไม่นอนกับเราแล้วสงสัยเป้นหนุ่มใหญ่แต่สุขภาพแข็งแรงมากๆ มีน้องชายพันธ์พุดเดิลทอย 1 ตัวอายุ 3 ปี แล้วชื่อน้องมันนี่ตัวนี้ขี้อ้อนและห่วงเรามาก พูดถึงลูกชายทั้ง 2 ทีรัยโม้ได้ทั้งวันแบบนี้เค้าเรียกแรกพบไหมค่ะ
 
ประสบการณ์แระที่พบแล้วประทับใจที่สุด คือ พบว่าตัวเองไม่สวยเลย
คือเข้าใจมาตลอดว่าตัวเองหน้าตาไปวัดไปวาได้แบบหมาไม่เห่า
จนกระทั่งวันนึง เจอเพื่อที่สวยระดับราชินีวงการศัลยกรรม นางช่วยวิเคราะห์เบ้าหน้าให้ ทำให้เราได้รู้ความจริง
ว่า...
ดั้งแหมบ จมูกไม่เชิด ปลายไม่พุ่ง (ปกตินี่เถียงกับทุกคนตลอดเวลาว่า ชั้นมีดั้งนะยะ...!!!)
คางหุบ ไม่มีคาง ทำให้หน้าดูบาน กลมแป้นแล้น (ปกติจะต่อต้านการทำคาง เพราะกลัวออกมาเป็นแม่มด)
ตาตก ตาลอย เหมือนคนติดยา (ไม่หรอก ก็มีเชื้อจีน ก็ต้องตาเล็กอยู่แล้ว)

หลังจากครั้งแรกที่ได้รับการวิเคราะห์เบ้าหน้าจาก ราชินีศัลยกรรม มันกลายเป็นแรงบันดาลใจ ให้ผู้หญิงที่แอนตี้ศัลยกรรม และคิดว่าตัวเองเบ้าหน้าดีมาตลอด ต้องพยายามเก็บตังค์ ทำศัลยกรรม

หยอดกระปุกรัวๆๆๆๆ
 
สวัสดีครับ นิกครับ
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณกิจกรรมดีๆ นี้ก่อนเลยนะครับ ที่ทำให้ผม หรือหลายๆคนที่ร่วมกิจกรรม ได้นึกถึงอดีต ที่มีคุณค่าทางใจของเรามากๆ
และ วันนี้จะมาเล่าประสบการณ์แรกพบ ซึ่งเกี่ยวกับรักในวัยเรียน ความรักสมัยเด็กๆที่ยังมีความทรงจำหลงเหลืออยู่ เพียงเพราะความรู้สึกแปลกๆ
นี้เป็นเรื่องเมื่อ 5ปี9เดือน ก่อน....
ตอนนั้นผม อยู่ ปวช.ปี1
เช้าวันหนึ่งตัวผมได้มีโอกาสได้เดินเข้าไปข้างในโรงเรียนที่มีเจ้าชาย เข้าแถวอยู่หน้าเสาธง ด้วยเวทมนต์ที่เหมื่อนไม่มีเหตุผลของใครซักคน ที่ทำให้ผมได้เจอเขา ทั้งที่เปิดเรียนมาแสนนาน
ใช่ครับผมเจอเขาตอนเทอม2 แปลกมาก ทำไมเพิ่งมาเจอกัน ทำให้ผมคิดว่ามันคือเรื่องมหัศจรรย์ ที่เราได้พบกัน คือเรื่องมหัศจรรย์ ที่ฉันได้รักเธอ..ผมอยู่ห้อง8 เขาอยู่ห้อง7 ตอนเข้าแถว ผมอยู่ข้างๆเขาเลยครับ ตอนนั้นโลกเหมื่อนหยุดหมุน และมีแค่เราสองคน
ในทุกๆวัน ผมชอบที่จะมายืนหน้าห้องเรียนเขา แอบมองเขาทุกครั้งที่มีเวลา วางแผนดูตารางเรียนในการแอบมอง เฝ้ามองแล้ว เฝ้ามองเล้า วันเวลาก็ผ่านไป ผมตีสนิทกับเพื่อนๆในห้องเขา ใช้เวลาหลายเดือนจนผมได้เข้าใกล้เขาเรื่อยๆ ทีละนิดๆ คุยกันบ้างแต่ผมอายได้แต่หลบสายตา และถอยหลังแอบมองเฉยๆ ผมมีความสุขมากๆ
ตอนพักกลางวัน ผมตามเก็บกวาดของที่เขาหยิบจับแทบทุกอย่าง เก็บแก้วน้ำ หลอดดูด ช้อนซ้อม(ของโรงเรียน) ทิชชูใช้แล้ว เมล็ดข้าวที่ทานเหลือ เก็บหมดเลยครับ ลายมือในสมุดก็ถ่ายรูปเก็บไว้ แอบถ่ายตอนหลับบนรถ หนักหน่อยก็แอบค้นกระเป๋าสะพาย ถ่ายรูปสิ่งของที่เขาใช้
เขาเป็นคนที่หน้าตาดี ร้องเพลงเพราะ เป็นที่ชื่นชอบของคนในโรงเรียน
ผมจดบันทึก พยากรณ์อากาศ
-วันที่ไม่ค่อยได้เจอกัน
วันนี้มีแสงแดดนิดๆ อากาศรอบๆสดใส
แต่ก็มีฝนตกในใจ พอให้รู้สึกเหงา
-วันที่ถูกเพื่อนล้อต่อหน้าเขา
อากาศคงมีสารเคมีปะปนปริมาณมาก
มันทำให้หายใจไม่สะดวกเลย

ครั้งนึงเขาเคยโทรมา ไม่รู้ไปเอาเบอร์มาจากใคร มีหลายๆเรื่องที่ทำให้ผมคิดไปเอง ว่าเขาก็ชอบผม และเราเป็นเนื้อคู่กัน เลยทำให้ผมได้ใจหลงตัวเอง เล่นตัว ทำตัวเย็นชาใส่เขา จริงๆ มันอายไม่รู้จะทำตัวยังไง เข้าใจไหม....
ตลอดเวลาที่ผ่านมาก็วนเวียนอยู่กับการแอบมอง ในฝันเองก็ยังแอบมอง จนถึงวันเรียนจบ ผมเป็น สโตกเกอร์มา3ปี เราได้แยกกัน ต่างคนต่างไปเรียนที่อื่น ใจผมอยากจะตามเขาไปทุกที่ แต่เขาเพิ่งมีแฟนเมื่อไม่นาน ผมงอลอยู่ เลยคิดจะทิ้งเขาไปในฐานะเพื่อน.... ตอนนี้ก็ผ่านมา2ปีแล้ว ผมยังคิดถึงเขาเสมอมา
เธออยู่ที่ไหน....คนใส่ใจเธอมีหรือเปล่า ถ้าไม่มีใครที่เขาเข้าใจ ให้เธอจำไว้ยังมีฉันที่รักเธอ
 
เรื่องราวแรกพบที่น่าประทับใจของฉัน คือการได้พบไอดอลในดวงใจ พี่อั้ม พัชราภา ค่ะ แรกพบที่เจอกับพี่อั้ม ที่งานอีเว้นท์ที่ห้างสรรพสินค้า ฉันดีใจและตื่นเต้นมากค่ะ พี่อั้มสวยมาก ดูดีมาก (ฉันแอบฝันเล็กๆว่าอยากจะสวยแบบพี่อั้ม ) การที่ได้มาพบพี่อั้มคนที่เราชื่นชอบในครั้งนี้ทำให้ฉันรู้สึกดีมาก มีความสุขมากค่ะ
 
แก้ไขล่าสุด:
ดิชื่อชมพู่ ปัจจุบันอายุ 28 ปี ขอเล่าประสบการณ์แรกพบของตัวเองนะคะ เมื่อครั้งที่ชมอายุ 20 ปี กำลังจบการศึกษา ปวส. และได้สอบเข้ามหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในจังหวัดปราจีนบุรี ตอนนั้นดีใจมากจะได้เจอเพื่อนใหม่ แต่พอเข้ามายังรั้วมหาลัยแล้วได้สองเดือนก็ต้องพบกับการผิดหวัง คือไม่มีเพื่อนสนิทใน Section สักคน แต่ชมก็ไม่ย้อท้อกับเรื่องนี้ พยายาม พูดคุยกับเพื่อน แต่ไม่มีเพื่อนคนไหนให้เข้ากลุ่มด้วย เรามานึกว่าทำไม...เราไม่มีเพื่อนเลยนะ เป็นเพราะหน้าเราที่ดุดัน หรือนิสัยเฮฮา แบบโกะๆ ของเรากันแน่ ชมตั้งคำถามตัวเองแล้วก็ร้องไห้ทุกครั้ง จนมาถึงวันปฐมนิเทศน์นักศึกษาทางมหาลัยได้นิมนต์พระอาจารย์สมปอง มาเทศน์สอนเกี่ยวกับการใช้ชีวิตในมหาลัย และการปฏิบัติตัวของการเป็นนักศึกษา และได้มีการแบ่งกลุ่ม โดยจับกลุ่มเพื่อนคนที่สนิทที่สุด ชมก็ถึงกับน้ำตาตกอีกครั้ง เพราะเราไม่มีเพื่อนเลย แต่ในตอนนั้นมีเพื่อนคนนึ่งพูดว่า เธอๆ มาอยู่กลุ่มเราสิ ทันใดนั้นเองน้ำตาแห่งความปลื้มปิติก็ออกมา และเพื่อนคนนั้นก็ได้เป็นเพื่อนคนแรกของเรา หลังจากการทำกิจกรรม ชมก็ได้เพื่อนเพิ่มอีกหนึ่งคน และค่อยๆเพิ่มมาเรื่อยๆ จนกลายเป็นกลุ่มแก็งค์
 
ดูไฟล์แนบ 1688
หนุ่มๆสาวๆ ที่อยากโชคดีได้ศัลยกรรมฟรี!!! ฟังทางนี้ โดดเด่น มีกิจกรรมให้ร่วมสนุกอีกแล้ว โดยได้รับการสนับสนุนจาก
ภพรวิญคลินิก มอบรางวัล ศัลยกรรมจมูกและคางฟรี ให้แก่ ผู้โชคดี มูลค่า 45000 บาท จำนวน 2 รางวัล
  • รูปที่ส่งเข้ามาต้องไม่มีการตกแต่งใดๆ จำนวน 3 ภาพ หน้าตรง เอียงข้าง และ ด้านข้าง โดยไม่ก้มหน้า
ตัวอย่างรูป
ดูไฟล์แนบ 1689
เงื่อนไขและกติกา
  • ผู้สมัครต้องมีอายุ 20 ปี บริบูรณ์ขึ้นไป
  • กด like page https://www.facebook.com/phoprawinclinic
  • สมัครสมาชิกเว็บบอร์ดโดดเด่น โดยต้องตอบคำถามในกระทู้นี้ บอกเล่าประสบการณ์แรกพบที่คุณประทับใจที่สุดพอสังเขป
  • การตัดสินจะดูว่ามีการตอบคำถามในกระทู้หรือไม่ประกอบด้วย หากไม่มีการตอบคำถามก่อนคลิกสมัคร ถือว่าผิดกติกาจะถูกตัดสิทธิ์ในการพิจารณา
  • ประกาศรายชื่อผู้โชคดีผ่าน http://www.facebook.com/dodeden ,http://www.dodeden.com
  • ผู้ได้รับรางวัลไม่สามารถโอนสิทธิ์ แลกเปลี่ยน หรือทอนของรางวัลเป็นเงินสดหรืออย่างอื่นได้
  • รางวัลได้รับจากผู้สนับสนุนโครงการ ผู้ที่ได้รับรางวัลไม่มีสิทธิ์ในการตัดสินใจเลือกแพทย์
  • หากไม่ยินดีรับของรางวัลถือว่าสละสิทธิ์ ไม่สามารถโอนเปลี่ยนให้บุคคลอื่นได้
  • ผู้ได้รับรางวัลจะต้องมีชื่อตามบัตรประชาชน เพื่อเป็นหลักฐานในการรับรางวัล
  • ทางเว็บ ขอสงวนสิทธิ์ในการเปลี่ยนแปลงเงื่อนไข และของรางวัลโดยไม่แจ้งให้ทราบล่วงหน้า
  • ทางเวปไม่ได้รับผิดชอบในค่าเดินทางและที่พัก รวมถึงอุปกรณ์เสริมในการพักฟื้น
  • ทางเวปสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบุคคลเข้ารับการศัลยกรรม ตามกระบวนการของเว็บไซต์โดยเบื้องต้นคัดเลือกจากอีเมล์ การเขียนบรรยาย และคัดเลือกรอบสุดท้ายโดยแพทย์
  • คำตัดสินจากทางเวป หลังประกาศถือเป็นที่สิ้นสุด
  • ผู้ที่ได้รับการคัดเลือกยินดีเซ็นสัญญาการรีวิวให้กับทางเวป
  • คิวการเข้ารับการผ่าตัดขึ้นอยู่กับการตกลงของคนไข้กับทางคลินิก
หากอ่านข้อตกลงเรียบร้อย ยอมรับในเงื่อนไข คลิกสมัครเลย รับสมัครวันนี้ ถึง วันที่ 17 กันยายา 2557
**ผลการตัดสินขึ้นอยู่กับคณะกรรมการจากทางเว็บไซต์และคณะกรรมการจากทางคลินิกที่สนับสนุนโครงการ

ตอบคำถามเรียบร้อย คลิกสมัคร
ไม่เคยทำศัลยกรรมมาก่อนเลยค่ะแต่อยากทำมากเลยค่ะ
 
กลับ
บน ล่าง