“อิสราเอล” เป็นอีกหนึ่งประเทศที่คุณควรลองไปท่องเที่ยวดูสักครั้ง โดยเฉพาะ เมืองหลวงของอิสราเอล คือ เยรูซาเลม (Jerusalem) แต่คนส่วนใหญ่มักคิดว่าเป็นเทลอาวีฟ ซึ่งถือว่าเป็นเมืองใหญ่อีกแห่งหนึ่ง วันนี้โดดเด่นดอทคอม ขอพาทุกคนเข้าสู่เมืองศักดิ์สิทธิ์ดินแดนของพระเจ้ากัน
ข้อมูลการท่องเที่ยวจาก ไทยรัฐออนไลน์
เรายังอยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้า ลมเย็นยามเช้าจากทะเลเมดิเตอร์เรเนียน กระทบใบหน้าจนสั่นสะท้าน อากาศในเมืองเทลอาวีฟ วัดได้ 13 องศา หนาวได้ใจอยู่พอสมควร วันนี้โปรแกรมของเรามีจุดหมายปลายทางที่ Yardenit สถานที่ที่พระเยซูเข้าพิธีล้างบาป จากนักบุญยอห์น แบ๊ปติสต์ ในแม่น้ำจอร์แดน ทางตอนเหนือของประเทศ ห่างจากเทลอาวีฟไปราว 170 กิโลเมตร
ตลอดสองข้างทางสู่ Yardenit เป็นพื้นที่การเกษตรนานาชนิด มีทั้งแบบกลางแจ้ง และโรงเรือนขนาดใหญ่ ส่วนบ้านซึ่งเป็นที่พักอาศัยจริงๆ จะอยู่ตามแนวเชิงเขา คนท้องถิ่นที่นี่บอกว่า ชาวยิวเห็นความสำคัญของพื้นที่ราบซึ่งมีน้อยต้องใช้สอยอย่างประหยัด พวกเขาจึงเน้นใช้พื้นที่ราบทำการเกษตร และกลับขึ้นไปใช้พื้นที่ตามแนวเชิงเขาในการอยู่อาศัยแทน
สามาระแวะพักที่จุดชมวิว บริเวณที่ราบสูงโกลัน สามารถมองเห็น ทะเลสาบไทบีเรียส หรือ ทะเลสาบกาลิลี แหล่งน้ำจืดขนาดใหญ่ ที่หลายๆประเทศใช้น้ำร่วมกัน ในภูมิภาคแห่งนี้ได้ชัดเจน
ไม่กี่อึดใจก็มาถึง Yardenit บริเวณทางเข้า เป็นอาคารชั้นเดียว กั้นเป็นห้องสำหรับจำหน่ายของที่ระลึกที่ส่วนใหญ่เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับพระเยซู รวมถึงไวน์ชั้นดี เสื้อผ้าที่ระลึก หมวก แต่ที่สะดุดตาเห็นจะเป็นใบประกาศนียบัตร ที่รับรองว่าได้ผ่านการล้างบาปมาแล้ว
บริเวณด้านหน้าตัวอาคาร มีป้ายอธิบายรายละเอียดการประกอบ พิธีศีลจุ่ม ในภาษาต่างๆ ซึ่งรวมถึงภาษาไทยด้วย เป็นป้ายขนาดไม่ใหญ่มากติดอยู่ด้านซ้ายของประตูทางเข้า
การประกอบพิธีศีลจุ่มของชาวคริสต์จะเริ่มกันตั้งแต่เด็กๆ เพื่อแสดงความเป็นคริสต์ศาสนิกชนอย่างเต็มตัว โดยผู้ประกอบพิธีจะนำเด็กๆมาจุ่มลงในน้ำทั้งตัวโดยไม่สวมเสื้อผ้า ส่วนผู้ใหญ่ที่เข้าพิธีศีลจุ่ม ไม่ต้องถึงกับเปลื้องผ้าหมดทุกชิ้น เพราะเขาอนุญาตให้ใส่ชุดผ้าสีขาวบางๆลงในน้ำได้
แม่น้ำจอร์แดน ซึ่งในจุดที่ใช้เป็นที่ประกอบพิธีนั้นถือเป็นจุดที่แคบเกือบจะที่สุดของแม่ น้ำ มองเผินๆไม่ต่างจากคลองบ้านเรา ในขณะที่แม่น้ำสายนี้ จริงๆแล้วเป็นเขตพรมแดนธรรมชาติกั้นระหว่างประเทศอิสราเอลกับจอร์แดน มีความยาวตลอดสาย 251 กิโลเมตร ไหลไปสิ้นสุดที่ทะเลสาบเดดซี
เราไม่ได้มีโอกาสถอดผ้าลงไปประกอบพิธีเหมือนชาวคริสต์คนอื่นๆ แต่ก็ได้สัมผัสบรรยากาศที่ต้องถือว่าเป็นเรื่องสำคัญอย่างหนึ่งของชาวคริสต์ แค่นี้ต้องถือว่าคุ้มแล้ว
จาก Yardenit ไปต่อกันที่นครเก่าแก่ในยุคโรมัน “อุทยานแห่งชาติ เบท ซี อัน” (Bet She’an National Park)
ที่นี่จุดสังเกตง่ายที่สุด และถือเป็นจุดศูนย์กลางของอุทยาน ก็คือ โรงละครเวทีกลางแจ้งขนาดใหญ่ที่มีเวทีอยู่ด้านหน้า ส่วนที่นั่งรอบๆเป็นหิน ที่เรียกว่าหินอัศจรรย์ เพราะการแสดงที่นี่จะได้ยินนักแสดงพูดทุกที่นั่ง โดยไม่ต้องใช้เครื่องขยายเสียงหรือไมโครโฟน
การเดินเที่ยวใน อุทยานแห่งชาติ เบท ซี อัน ต้องอาศัยจินตนาการเล็กน้อย ถึงดินแดนของพระเจ้าแห่งนี้ เพราะปัจจุบันแม้จะได้รับการบูรณะให้คงสภาพที่พอจะเดาได้ แต่ก็เป็นเพียงซากปรักหักพังที่ยังคงบอกเล่าเรื่องราวการทำกิจกรรมของชาว โรมันในอดีตได้ โดยอาจจะอ่านข้อมูลจากเอกสาร ที่มีแบบร่างจำลองของเดิม และวางผังสถานที่ให้เห็นชัดเจนว่า จุดไหนใช้เป็นสถานที่ประกอบพิธีกรรม หรือพักอาศัย ซึ่งต้องบอกว่า ถ้าจะมาเที่ยวที่นี่แบบเจาะลึกต้องใช้เวลาเดินจนครบทุกจุด ไม่ต่ำกว่า 2-3 ชั่วโมง ไฮไลต์อีกจุดของเบท ซีอัน คือ เนินเขาที่มีบันไดให้เดินขึ้นไปชมวิวจากด้านบน ซึ่งเมื่อขึ้นไปถึง บอกได้เลยว่าสวยงามจนลืมเหนื่อย
คืนนี้เราย้อนกลับไปนอนที่โรงแรมเดิมริมทะเล เมดิเตอร์เรเนียน ฟังเสียงคลื่นสาดซัด และอากาศหนาวเย็น ในเทลอาวีฟ ไกด์บอกว่าให้พักผ่อนให้เต็มที่ เพราะยังมีที่เที่ยวอีกเยอะรอให้เราไปสัมผัส โดยเฉพาะ ทะเลเดดซี (Dead Sea) ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นจุดที่ต่ำที่สุดของโลก เพราะอยู่ต่ำกว่าระดับน้ำทะเลทั่วไปมากกว่า 400 เมตร ว่ากันว่าน้ำในทะเลสาบแห่งนี้เค็มกว่าทะเลปกติถึง 10 เท่า แถมยังมีแร่ธาตุต่างๆมากกว่าทะเลอื่นๆ ทำให้เกิดความหนาแน่นมาก จนแม้แต่คนที่ว่ายน้ำไม่เป็น ก็ยังสามารถลอยตัวได้ไม่จม
การเดินทางสู่ทะเลเดดซี ไม่ไกลเท่าไหร่ แต่ระหว่างทางต้องผ่านทะเลทราย และภูเขาหิน คล้ายๆแกรนด์แคนยอนในอเมริกา ชื่อของทะเลมาจากลักษณะของผืนน้ำที่ไม่มีทางออกสู่ทะเล มีเพียงแม่น้ำจอร์แดนที่ไหลมาสิ้นสุดที่นี่
ยิ่งใกล้ก็ยิ่งคล้ายนาเกลือ กลิ่นไอโอดีนโชยฉุนเตะจมูก ไกด์แนะนำว่า การลงเล่นน้ำในเดดซี ต้องไม่ลงไปเล่นไกลเกินระยะที่กำหนด หรืออาจจะนั่งเล่นโคลนริมฝั่ง การลงเล่นก็ควรจะใส่เสื้อผ้าให้กลมกลืนกับชาวบ้านชาวช่อง ไม่ใช่นุ่งผ้าขาวม้า นุ่งผ้าถุง ลงคลองแบบบ้านเรา
มื้อเที่ยงวันนี้ เรามีนัดที่ร้าน Mister Shai เมือง Arad เป็นร้านอาหารไทย เจ้าของร้านเป็นคนไทย ชื่อ โส เทียกทอง เป็นคน บรบือ มหาสารคาม อดีตนักมวย เจ้าตัวบอกว่า มาอยู่อิสราเอลตั้งแต่อายุ 25 เผลอลืมๆ ไป 30 กว่าปี ไม่เคยกลับเมืองไทยเลย เปิดร้านอาหารจีน มีลูก 2 คน คนโตเป็นดีเจชื่อดังระดับโลก ตอนนี้อยู่ที่เกาะพะงัน ส่วนลูกอีกคน เป็นทหารหน่วยอารักขาบุคคลสำคัญของอิสราเอล
เมืองไฮฟา (Haifa) เมืองใหญ่อันดับ 3 ของประเทศ บนยอดเขาคาร์เมล (Mt.Carmel) ที่เป็นแหล่งโรงงานอุตสาหกรรม เมืองไฮฟามีประชากรแค่ 2 แสนกว่าคน ผสมผสานกันระหว่างยิวและอาหรับ เป็นศูนย์กลางของศาสนาบาไฮ (Bahai) ที่ถูกสร้างเป็นสวนที่สวยงามด้วยงบประมาณ 50 ล้านดอลลาร์ ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกจากยูเนสโกเมื่อปี ค.ศ.2008 คณะของเราได้รับสิทธิพิเศษเข้าชมพิพิธภัณฑ์ พร้อมฟังบรรยายสรุป ได้เห็นจุดชมวิวที่สวยงามซึ่งคนทั่วไปไม่มีโอกาสได้เห็น
ครั้งหนึ่งในชีวิตที่ได้มาเยือนดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์ ได้เห็นความยิ่งใหญ่แห่งอดีต ที่สำคัญคือ ความฉลาด มุ่งมั่นของคนอิสราเอลที่สามารถสร้างบ้าน แปงเมืองจากทะเลทราย กลายเป็นสวนเขียวน่าอยู่ พัฒนาเทคโนโลยีจนล้ำหน้าเป็นอันดับต้นๆของโลก แม้แต่น้ำทะเลยังทำให้เป็นน้ำจืดได้
สมัยเด็กๆ เคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง จัดพิมพ์โดย สมาคมนักเขียนคริสเตียนไทย คนเขียนชื่อ ถนอม ปินตา ชื่อหนังสือคือ “ยิวเผ่าพันธุ์ทรหด” สงสัยว่า ทำไมเขาจึงใช้ชื่อหนังสือแบบนี้ เพิ่งถึงบางอ้อ…วันนี้เอง
