เชื่อว่าวัยรุ่นแห่งยุค 90 คงไม่มีใครไม่รู้จักนักร้องหนุ่มผมทองสุดอินดี้อย่าง ออดี้ ธนะยศ จิวานนท์ ที่พักหลังมานี้หายหน้าหายตาไปนานเกือบ 10 ปี และล่าสุดเจ้าตัวได้เดินทางมาเปิดใจว่าทำไมถึงหายไป หายไปทำอะไร พร้อมกับเผยความลับที่ไม่เคยมีใครล่วงรู้มาก่อน ตลอดระยะเวลาของการทำงานในวงการเพลง ในรายการ APOP บันเทิง 34 ทางช่อง AMARIN TV
โดย ออดี้ เปิดใจว่า หลังจากที่ออกซิงเกิล ไม่ใช่เจ้าชาย ก็รู้สึกอิ่มตัวกับการร้องเพลง ทำงานอย่างต่อเนื่องมานานร่วม 12 ปี ไม่ว่าจะเป็นการที่ได้ทำดนตรี อัดเสียง หรือ การออกทัวร์คอนเสิร์ต แต่พอมาถึงจุดหนึ่งที่อิ่มตัวและมีเงินก้อนก็อยากจะไปทำอย่างอื่นดูบ้าง
กลัวจะเล่นดนตรีเป็นเพียงแค่อย่างเดียวจึงหันมาทำธุรกิจรีสอร์ทที่ปราณบุรี และบ้านเช่าริมทะเลอยู่ที่หัวหิน ซึ่งล่าสุดได้ขยับขยายไปเปิดกิจการอยู่ที่ม่อนแจ่ม จ.เชียงใหม่ ตนรู้สึกสนุกสนานไปกับการทำบ้านเช่า ทำที่พักรายวัน เพราะว่าจะได้มีโอกาสพบปะกับแฟนเพลง และเจอคนมากขึ้น
และสำหรับเส้นทางการเล่นดนตรีที่ผ่านมาของออดี้ ก็ยังมีความลับที่หลาย ๆ คนก็ยังไม่มีใครรู้มาก่อน และไม่เคยบอกใครเลย นั่นก็คือ “ความบกพร่องทางการได้ยิน” ซึ่งเจ้าตัว ก็เล่าว่า ตนหูหนวกด้านขวาตอนอายุประมาณ 8-9 ขวบ เพราะความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของตัวเอง
ตอนเด็กชอบว่ายน้ำ ดำน้ำ ทำให้เกิดอาการหูอื้อจนมันอักเสบแต่ก็ไม่ได้บอกใคร ตนจำได้ว่าคุณพ่อมีไม้แคะหูตนจึงเอาไม้แคะหูมาปั่นจนทะลุแก้วหู คุณแม่เลยต้องพาไปหาหมอ เลยรู้ว่าแก้วหูขวาทะลุจนอักเสบ ทำให้ประสิทธิภาพในการได้ยินเสียงของตนจะเหลือไม่ถึง 10 เปอร์เซ็นต์ ตั้งแต่วันนั้น
ถึงแม้หูขวาจะบกพร่องทางการได้ยิน แต่ออดี้ ก็เผยว่า มันไม่ได้เป็นอุปสรรคในการทำงานอย่างแน่นอน ไม่มีผลกับกายภาพภายนอกด้วย ตนไม่เคยคิดว่าตัวเองบกพร่องหรือพิการ เพราะหูข้างซ้ายยังคงใช้งานได้อย่างปกติ แล้วเสียงดนตรีกับออดี้ เป็นสิ่งที่โตมาพร้อม ๆ กับตนมันได้หล่อหลอมจนชิน ทำให้รู้สึกว่าไม่ใช่ปมด้อย
ออดี้ บอกอีกว่า ที่สำคัญเลยเราต้องไม่เอาสิ่งที่เราเจออยู่นั้นมาคิดมาก ให้คิดว่าเรามีแค่ไหนก็ทำแค่นั้น บางคนมีมือครบ 2 มือ แต่ว่าขี้เกียจมันก็น่าจะแย่กว่าคนที่มีมือเดียวแต่ว่าขยันทำงาน อยากจะฝากถึงกับคนที่ย่อท้อกับอุปสรรคต่าง ๆ ในตอนนี้ว่า…
“ถ้ามีมือ มีขา มีเท้า มีสมอง ก็ให้เอามันออกมาใช้ เวลามีปัญหามาเราใช้ปัญญา ปัญหามาปัญญามี และเวลาที่เราท้อก็ให้นำบทเพลง หรือวลีต่าง ๆ ที่โดนใจมาเรียนรู้ และเป็นคติไว้คอยสอนเรา”
