อรรคพันธ์ นะมาตร์
อุษามณี ไวทยานนท์
ชวัลนันท์ จันทร์ทรัพย์
ณิชานันท์ ฝั้นแก้ว
พิมพรรณ ชลายนคุปต์
กัญญกร พินิจ
ศรุต วิจิตรานนท์
สิทธิพันธ์ กลมเกลี้ยง
อดีตรมต.กวี พิชิตพงษ์และคุณหญิงอำภา พิชิตพงษ์ สองสามีภรรยาที่มีชาติตระกูลดีและฐานะทางสังคมสูงส่งโดดเด่นโด่งดังมีลูกชายสองคน หลานสาวหนึ่งคน ลูกชายคนโตคือภาคย์พิชิตพงษ์ หายสาบสูญไปตั้งแต่อายุสิบสองปีจนถึงวันนี้ เป็นเวลาเกือบสิบห้าปีผ่านไปแล้ว ลูกชายคนที่สองคือภากรพิชิตพงษ์ ส่วนหลานสาวนั้นเป็นเด็กกำพร้าที่ท่านกวีเก็บมาเลี่้ยงตั้งแต่อายุได้สามขวบ เธอมีชื่อว่าอ้อหรืออมาวสี
วันหนึ่งสองสามีภรรยาปรึกษาหารือกันเรื่องมีคนมาติดต่อขอซื้อ”บ้านแก้ว” สองสามรายด้วยกัน บ้านแก้วนั้นเป็นบ้านเก่าแก่ดั้งเดิมตั้งแต่รุ่นคุณยาย ซึ่งคุณยาย(แม่ของคุณหญิงอำภา) สั่งไว้ก่อนตายว่าให้เก็บเป็นสมบัติของภาคย์ หากวันใดภาคย์กลับมาจะได้มีที่อยู่อาศัย
วันนี้ท่านกวีจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนไม่น้อยเพื่อพยุงธุรกิจของตนที่กำลังย่ำแย่และอีกจำนวนหนึ่งเพื่อชดใช้ให้กับนายสดเป็นค่าเสียหายที่ นายภากรไปยุ่งเกี่ยวล่วงเกินกับสีไพรลูกสาวคนเดียวของนายสด นายสดนั้นเป็นเพียงแค่ภารโรงและกรรมกรขายแรงงานหากลูกชายท่านอดีตรมต.กวีจะมีเมียเป็นชนชั้นนี้…ท่านกวียอมไม่ได้ คุณหญิงอำภาไม่เห็นด้วยกับการขายบ้านหลังนี้เพราะผิดวัตถุประสงค์ของคุณยาย แต่ท่านกวีอ้างว่านายภาคย์หายไปเกือบสิบห้าปีแล้ว เรายังจะเก็บบ้านเก่าแก่ผุพังอย่างนี้ไว้ทำไม คุณหญิงอำภาเถียงสู้ท่านกวีไม่ได้ เรื่องราวจึงลงเอยด้วยการ สั่งให้คุณชอบทนายประจำตระกูลเลือกผู้ซื้อที่ให้ราคาดีที่สุดหนึ่งในผู้ติดต่อขอซื้อคือชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ ผู้นิยมเลี้ยงหนวดเคราไว้เกือบเต็มหน้าเขามืชื่อว่าราช รัชภูมิ
อมาวสี ศศินหรืออ้อ เธอเป็นหลานสาวบุญธรรมวัยสิบแปดปีของลุงกวีและคุณหญิงป้าพ่อ แม่ พี่ๆของอ้อ เสียชีวิตพร้อมกันจากอุบัติเหตุรถคว่ำเมื่ออ้ออายุได้เพียงสามขวบ คุณยายของอ้อเป็นน้าของท่านกวี…ท่านจึงนำตัวอ้อมาเลี้ยงดู ให้การอุปการะดั่งลูกสาวคนหนึ่งอ้อสนิทสนมและรักพี่ภาคย์มากกว่าคุณภากรด้วยเหตุที่คุณภากรเป็นคนเจ้ายศเจ้าอย่าง ชอบพูดจาดูถูกคนมักจะถือว่าตนเป็นลูกรักของพ่อและแม่ส่วนภาคย์นั้น อยู่ในข่ายที่ทำอะไรก็ผิดไปหมดทุกอย่าง ดูเหมือนจะไม่มีใครรักเขาเลยแถมยังแสดงความรังเกียจใส่เขาด้วยซ้ำ ไม่เว้นแม้แต่คุณหญิงอำภาผู้เป็นแม่จะมีก็เพียง ป้าพริ้ง หรือ นมพริ้ง เท่านั้นที่รักและห่วงใยภาคย์มากกว่าใครๆคงเป็นเพราะนมพริ้งนั้นเป็นผู้เลี้ยงดูภาคย์มาตั้งแต่เล็กๆอีกหนึ่งคนที่ห่วงใยภาคย์เสมอก็คือ นายแม่(คุณยาย) ไม่นานนักหลังจากที่ ภาคย์หนีออกจากบ้านนายแม่ ก็เสียชีวิตคนสุดท้ายที่ห่วงใยและรอคอยการกลับมาของภาคย์อยู่จนทุกวันนี้ ก็คืออ้อ อมาวสี อ้อ ปรับทุกข์กับนมพริ้งว่าหากท่านกวีขาย บ้านแก้วจริงดวงวิญญาณของนายแม่คงจะผิดหวังและพี่ภาคย์ ก็คงจะเสียใจไม่น้อย การที่อ้ออมาวสีเฝ้าคิดถึงแต่พี่ภาคย์นั้นจึงทำให้ ภากร เกิดอาการหมั่นใส้และหึงหวงเพราะอ้อในวันนี้สวยงามเปล่งปลั่งน่าพิศมัยยิ่งนัก ภากรจึงปรารถนาจะได้อ้อเป็นของตัวเองให้จงได้
กลุ่มเพื่อนสนิทของอมาวสี ประกอบไปด้วยวัชรีรัตนพงศ์ นิลรัตน์แกมกาญจน์ พึงใจพิงคะ ขวัญจิตงามบุญเพื่อนๆเรียกอมาวสีสั้นๆว่า อมาที่ร้านอาหารใดๆ ราชรัชภูมิ เดินเข้ามาในร้านพร้อมด้วยเพื่อนสนิทสองคนคือการันต์และอนุ อนุมีน้องชายชื่ออานนท์ เป็นแฟนกับขวัญจิต ดังนั้นเมื่อคนทั้งสองกลุ่มเจอะเจอกันในร้านนี้โดยบังเอิญ การทักทายท้าวความกันจึงเกิดขึ้นเพื่อนๆของราช มักเรียกเขาว่า ไอ้ยักษ์ชื่อ นายยักษ์ จึงเป็นชื่อที่กลุ่มสาวๆแอบนินทา ราช รัชภูมิ วัชรีแอบชอบ และหลงนายยักษ์คนนี้ไม่น้อยจนเพื่อนๆแซวกันสนุกปากแต่ถ้าสังเกตุให้ดีจะเห็นว่านายยักษ์ คนนี้ลอบมองอมาวสีแทบจะไม่วางตา อนุบอกกับราชว่าอมาวสีคือหลานของเจ้าของบ้านที่ราชกำลังติดต่อขอซื้อและอมาวสีกำลังเป็นที่หมายปองของนายภากรลูกชายท่านกวี ที่เจ้าชู้มากๆยิ่งเมียตายไปไม่นาน นายภากรยิ่งเที่ยวเตร่ สำมะเลเทเมาไล่จีบผู้หญิงไปทั่ว ราชรับฟังด้วยความสงบนิ่ง
เมื่อราชรัชภูมิกลับมาถึงบ้านพักของเขาไอ้ทินเด็กหนุ่มวัยสิบเจ็ดปีผู้ดูแลบ้านหลังนี้ รีบเข้าไปรายงานตัวทันที ไอ้ทินเป็นบุตรคนเดียวของนายเทินทวนทอง ผู้ช่วยผู้จงรักภักดีของราชรัชภูมิ รายงานที่มีต่อราชก็คือ…วันนี้ชิดชไมชลากรครีเอทีฟสาวสวยบริษัทโฆษณา แวะมาหาถึงบ้านสองปีก่อนหน้านี้ราช และชิดชไม ได้พบกันที่เมืองนอกทั้งสองถูกชะตากันชิดชไม ทำให้ราชนึกถึงผู้หญิงอีกคนหนึ่ง ที่มีความหมายสำหรับเขามาก
เรือนห้องแถวหลังเล็กๆในย่านจอแจคือที่พักพิงของสองพ่อลูกนายสดและสีไพร สีไพรเป็นสาววัยรุ่นแรกแย้มที่ชะตาชีวิตนำพาเธอมาพบกับภากรใบหน้าที่หล่อเหลา และลีลาเจ้าชู้ของภากรทำให้สีไพรยอมทุ่มเททั้งใจและกายให้เขาแม้ผู้เป็นพ่อจะทัดทานไว้ แต่ก็ไม่อาจขวางกั้นความรักและความฝันของสีไพรได้ นายสดเกรงว่าลูกสาวจะช้ำใจและไม่เหลืออะไรในภายหลังเขาจึงถ่ายคลิปฉากรักเร่าร้อนของภากรและลูกสาวเพื่อใช้ต่อรองในวันที่ภากรจะสลัดรักสีไพรและก็เป็นไปดังคาด ท่านกวีบังคับขู่เข็ญให้ภากรตัดขาดจากสีไพรด้วยเหตุที่ฐานันดรต่างกันโดยสิ้นเชิง นายสดจึงเรียกค่าตอบแทนเป็นเงินหลักล้านเพื่อแลกกับคลิปฉาวอันนั้น ทว่าสีไพรกลับแอบตกลงยินยอมกับภากรเสียเอง โดยเธอยินดีจะเป็นเมียเก็บลับๆของเขาที่ไม่ต้องออกหน้าออกตาและไม่มีใครรู้
ภากรพิชิตพงษ์จัดเป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวกดขี่เพศตรงข้ามและคนที่ต่ำชั้นกว่าเสมอๆ เขาถือว่าสีไพรคือกำไรชีวิตส่วนผู้หญิงที่เขาอยากแต่งงานด้วยจริงๆในตอนนี้คืออมาวสี นอกจากความสวยของอมาวสีแล้วการต้องการเอาชนะภาคย์ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งยิ่งอมาวสีให้ความสำคัญกับภาคย์มากเท่าไหร่ ภากรก็ปรารถนาจะรวบหัวรวบหางอมาวสีโดยเร็วขึ้นเท่านั้น เหมือนที่ครั้งหนึ่งภากรเคยเอาชนะภาคย์และทำให้ภาคย์ปวดร้าวใจมาแล้วด้วยการแย่งตัวชาลินีมาจากภาคย์ เมื่อภาคย์หนีออกจากบ้านไปไม่นานเท่าไหร่ภากรก็หลอกลวงทุกคนว่าชาลินีรักเขาและใช้อิทธิพลของท่านกวีผู้เป็นพ่อบีบบังคับเอาชาลินี มาแต่งงานด้วยจนได้กระทั่งชาลินี ต้องช้ำใจตาย ส่วนนายภากรกลับกลายเป็นพ่อหม้ายเนื้อหอมที่เพลิดเพลินกับการไล่ล่าพรหมจรรย์สาวๆ
วารินรัตนพงศ์เพื่อนอีกคนหนึ่งของราชรัชภูมิ ทั้งสองเป็นเพื่อนกันตั้งแต่อยู่เมืองนอก วารินเป็นบุตรชายของวิรัตน์รัตนพงศ์ นักธุรกิจการค้าด้านอุปโภคบริโภคชื่อดังของเมืองไทยและเป็นพี่ชายของวัชรีรัตนพงศ์ เพื่อนรักของอมาวสี วารินเพิ่งกลับมาจากญี่ปุ่นการตัดสินใจกลับมาอยู่เมืองไทยของเขา ยังความปลาบปลื้มให้แก่ผู้เป็นพ่อจนต้องจัดงานเลี้ยงต้อนรับใหญ่โต
วัชรีและอมาวสีชวนกันไปซื้อเสื้อผ้าข้าวของสำหรับงานเลี้ยงครั้งนี้ ทั้งสองสาวได้เจอกับราชโดยบังเอิญ ซึ่งทำให้วัชรีดีใจมากเมื่อซื้อของเสร็จเรียบร้อย ราชอาสาขับรถไปส่งสองสาวโดยราชเลือกไปส่งวัชรีก่อน เมื่อราชและอมาวสีอยู่กันตามลำพังในรถทั้งสองต่อปากต่อคำกันในเรื่องบ้านแก้ว ราชพูดถึงเรื่องราวในบ้านพิชิตพงษ์ได้อย่างละเอียดจนอมาวสีเริ่มสงสัย เมื่ออมาวสีเล่าเรื่องนี้ให้นมพริ้งฟังเธอจึงอยากเห็นหน้าของคุณราชเหลือเกินเพราะนมพริ้ง เริ่มสงสัยว่าราชรัชภูมิ อาจจะเป็นพี่ภาคย์นั่นเองมิเช่นนั้นจะยอมทุ่มเงินเป็นหลักล้านเพื่อซื้อบ้านเก่าสัปรังเคหลังนี้ทำไม แต่อมาวสียังไม่คิดเช่นนั้นเพราะสายตาของราชที่เธอเห็นช่างเย็นชาต่างจากสายตาของพี่ภาคย์โดยสิ้นเชิง
ราชรัชภูมิอาสาไปรับอมาวสีที่บ้านโดยไม่สนใจคำปฏิเสธของเธอ วันนี้เขาโกนหนวดเคราออกจากใบหน้าจนเกลี้ยงเผยให้เห็นความหล่อระดับพระเอกแถวหน้าของช่องเจ็ดสี แขกเหรื่อในงานต่างเหลียวมองเขากันทุกคนโดยเฉพาะวัชรีเธอตกหลุมรักนายราชมากขึ้นเรื่อยๆโดยมีเพื่อนเป็นกองเชียร์อย่างออกหน้าออกตา พื่อนๆช่วยกันผลักดันให้ทั้งสองออกไปเต้นรำคู่กันจนได้ ส่วนวารินเจ้าภาพของงานนี้กลับให้ความสนใจไปที่อมาวสี เขาจ้องมองเธอไม่วางตา…โอนายวารินหลงรักอมาวสีเข้าให้แล้ว แขกในงานต่างเปลี่ยนคู่เต้นรำไปเรื่อยๆโดยเฉพาะราช เขาแทบจะได้เต้นรำกับผู้หญิงทุกคนในงานนี้ยกเว้นเพียง อมาวสีเท่านั้นที่ราชวางท่าเหมือนไม่แคร์ ไม่แยแสความงามของเธอสักนิดกระทั่งก่อนงานเลิก ราชจึงเดินไปขอเต้นรำกับอมาวสีด้วยมารยาท ทำให้อมาวสีไม่อาจปฏิเสธได้ในระหว่างการเต้นรำราชก็ยังอุตส่าห์พูดจากระแนะกระแหนกวนประสาทอมาวสีอย่างสนุกปาก สร้างความหงุดหงิดให้กับอมาวสีจนเธอต้องหนีออกไปจากฟลอร์
ที่บริเวณหน้างานเลี้ยงนายภากรพิชิตพงษ์ ขับรถมาจอดรออมาวสีอยู่นานทีเดียวก่อนหน้านี้ ภากรตั้งใจจะมางานนี้ด้วยแต่อมาวสีไม่ยอมแม้แต่จะขอขับรถมาส่ง อมาวสีก็ไม่เปิดโอกาสให้เมื่อภากรเห็นว่านายราชเป็นคนขับรถมารับอ้อไปจากบ้านเขาจึงต้องแสดงการเป็นเจ้าของด้วยการขับรถมารับอ้อกลับบ้านโดยไม่บอกไม่กล่าวก่อน
อมาวสีจำต้องนั่งรถไปกับภากรเพียงลำพังระหว่างทางภากรเลี้ยวรถไปจอดยังที่เปลี่ยว เขาตั้งใจที่จะรวบรัดเอาอมาวสีเป็นของเขาให้ได้ภายในคืนนี้…ในรถของเขาคันนี้น่าเสียดาย ที่เหตุการณ์ยังดำเนินไปไม่สุดซอยราชรัชภูมิ ก็ปรากฏกายขึ้นราวกับเป็นซุปเปอร์ฮีโร่เพียงแค่เขาเคาะกระจกรถ ก็ทำให้ภากรไม่อาจดำเนินภารกิจนั้นต่อไปได้ อมาวสีรีบลงจากรถของภากรทันทีราชให้โอกาสอมาวสีเลือกว่าจะนั่งรถคันไหนกลับบ้าน…จะนั่งไปกับเขาหรือจะกลับกับภากรไม่ต้องตัดสินใจนานอมาวสีเดินไปขึ้นรถของราชทันที ภากรโกรธจัดเสียหน้าไปไม่น้อยในระหว่างนั่งรถไปกับราช…อมาวสีเลือกที่จะพูดคุยถึงพี่ภาคย์ของเธอไม่มีท่าทีพิเศษใดๆปรากฏขึ้นบนสีหน้าและแววตาของราช
อมาวสี ผิดหวังพอสมควร
ที่ร้านอาหารหรูหราแห่งหนึ่งใจกลางเมืองนพแกมกาญจน์พาลูกสาวคือนิลรัตน์และพี่สะใภ้คือมรว.หญิงทิพย์สุดา มาทานอาหารช่างบังเอิญที่ราชและชิดชไมมาที่ร้านนี้เช่นเดียวกัน ท่านหญิงตะลึงเมื่อเห็นหน้าราชเพราะใบหน้าของราชช่างเหมือนกับหม่อมเจ้าคฑาเทพทวยไท อาของท่านหญิงยิ่งนักท่านอาได้อพยพไปอยู่อเมริกาเกือบสามสิบปีแล้ว และเพิ่งเสียชีวิตได้ปีเศษๆนี้เอง ท่านหญิงขอให้นิลรัตน์สืบข้อมูลคุณราชจากวัชรี
วัชรีซักไซ้วารินพี่ชายจนได้ความว่าราชรัชภูมิเป็นหลานชายของรักษ์รัชภูมิเศรษฐีที่ภูเก็ต (เรื่องเดิมเป็นเศรษฐีเหมืองแร่ แต่ควรเปลี่ยนเป็นธุรกิจท่องเที่ยว) ลุงรักษ์ส่งราชไปเรียนเรื่องเครื่องยนตร์ที่เมืองฮัมบูร์กประเทศเยอรมันซึ่งได้รู้จักและสนิทสนมกับวารินที่นั่นเอง เมื่อวาริน เล่าเรื่องท่านชายคฑาเทพให้ราชฟังราชแค่สนใจเฉยๆไม่ถึงกับตื่นเต้นมากมายนัก
ในที่สุดราชตกลงซื้อบ้านแก้วในราคามากกว่าสิบล้านเป็นการซื้อทั้งตัวบ้านและข้าวของทุกชิ้นในบ้านหลังนี้ โดยนายเทินเป็นผู้ทำสัญญาซื้อขายกับทนายเจ้าของบ้านในบ้านแก้วหลังนี้ มีภาพเขียนสีน้ำมันรูปคุณยายแขวนอยู่กลางโถงบ้านอมาวสีจำได้ว่า พี่ภาคย์ของเธอรักภาพเขียนนี้มากเธอตัดสินใจแอบเข้าไปในบ้านแก้วแล้วปลดภาพนี้ออก แต่ไม่ทันการณ์ราชรัชภูมิ เข้ามาเห็นเสียก่อนอมาวสีสารภาพว่าต้องการเก็บภาพนี้ไว้ให้พี่ภาคย์…เธออ้อนวอนขอจากราช ราชปฏิเสธแต่เปลี่ยนเป็นให้คำสัญญาว่า หากภาคย์กลับมาวันใด เขาจะคืนภาพนี้ให้ทันทีอมาวสีดีใจ…ทั้งสองสบตากันด้วยความปลาบปลื้ม
เมื่อราชขับรถพาอมาวสีมาส่งที่บ้านพิชิตพงษ์ภากรแอบเห็นเหตุการณ์โดยตลอดภากรไม่พอใจจึงตรงเข้าไปบอกท่านกวีผู้เป็นพ่อว่าเขารักและต้องการแต่งงานกับอมาวสี ทันทีที่เธอเรียนจบและยังให้คำมั่นสัญญากับผู้เป็นพ่อด้วยว่าหากได้แต่งงานกับอมาวสี จะเลิกทำตัวเหลวแหลกเสเพลโดยเด็ดขาด ท่านกวีได้ฟังอย่างนั้นก็ดีใจรับปากว่าจะจัดการให้ภากรขอพ่ออย่าเพิ่งบอกให้อ้อรู้ตอนนี้ท่านกวีตอบตกลง
วันหนึ่งราชไปหาอมาวสี ดยตั้งใจเขาบอกเธอว่ามีคนมาขอซื้อบ้านแก้วหลังนี้ ต่อจากเขาซึ่งเป็นราคาที่เขาจะได้กำไรไม่น้อย ราชให้อมาวสีตัดสินใจว่าควรจะขายหรือไม่ อมาวสีนิ่งไปไม่มีคำตอบ ราชจึงรับปากว่าเขาจะไม่ขายบ้านแก้วก็ได้แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนบางอย่าง
ซึ่งราชยังไม่บอกเธอในวันนี้
ภากรชวนอมาวสีไปเที่ยวทะเลหลังสอบเสร็จอมาวสีปฏิเสธอ้างว่าต้องการหางานทำ ภากรโกรธพลั้งปากออกไปว่ายังไงอ้อก็ต้องแต่งงานกับเขาจึงไม่จำเป็นต้องหางานทำอมาวสีตกใจมากๆที่ได้ยินเช่นนั้น ถึงกับล้มป่วยในเวลาต่อมา…
ท่านหญิงทิพย์สุดาเล่าให้คุณนาถผู้เป็นสามีฟังถึงเรื่องราวครั้งเก่าของท่านอาท่านอา เคยคบหารักใคร่กับคุณแดง แต่จู่ๆคุณแดงก็หันไปเลือกแต่งงานกับคู่หมั้นของเธอ ทั้งๆที่กำลังอุ้มท้องทารกที่เป็นทายาทของท่านอา ก่อนเสียชีวิตท่านอาสั่งเสียให้ตามหาสายเลือดของท่านคนนี้ให้ได้ เพื่อให้มารับมรดกทั้งหมดของท่านอาลางสังหรณ์บางอย่างทำให้ท่านหญิงทิพย์สุดาปักใจเชื่อว่าราชรัชภูมิ น่าจะเป็นทายาท คนที่เธอกำลังตามหา
จอนทองอร่าม ปรากฏตัวขึ้นกลางบ้านของราชมันเป็นหลานชายของจำปี เมียผู้เสียชีวิตไปแล้วของลุงรักษ์ นายจอนตั้งใจมาไถเงิน ราช อย่างก้าวร้าวและกำแหง ราชไม่ให้เพราะรู้ดีว่านายจอนนั้นยุ่งเกี่ยวกับเรื่องราวผิดกฏหมายทั้งการพนันและยาเสพติดนายจอนโกรธจัด ด่าทอราชว่าเป็นแค่เด็กที่ลุงรักษ์เก็บมาเลี้ยงอย่ามาทำโอหัง อวดดี ราชโต้ตอบด้วยกำปั้นแทนคำพูดนายจอน กลับออกไปพร้อมกับรอยฟกช้ำ
หลังสอบเสร็จอมาวสีตกอยู่ในความโศกเศร้าเพราะเธอรู้ว่าจะต้องแต่งงานกับภากร โดยการสั่งการจากท่านกวีผู้มีบุญคุณกับเธออมาวสีไม่กล้าเอ่ยปากบอกเรื่องนี้กับใครแต่กระนั้นข่าวนี้ก็รู้ถึงหูราชจนได้ ราชเกิดความรู้สึกหึงขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวเขาตอบตัวเองในใจว่า ความอาฆาตแค้นครั้งเก่าที่มีต่อตระกูลพิชิตพงษ์ต่างหากที่เป็นตัวกำหนดอารมณ์ ความสมหวัง ความผิดหวัง หรือแม้แต่การหึงหวงที่เกิดขึ้นในใจเขามันมิใช่ความรักแน่ๆ
ราชรัชภูมิรู้ว่าวารินจะไปเที่ยวพัทยากับวัชรีและเพื่อนๆซึ่งมีอมาวสีอยู่ในกลุ่มนี้ด้วย ราชชวนอนุและการันต์ตามไปพัทยาด้วย การันต์ตามจีบพึงใจ อนุตามจีบนิลรัตน์ ส่วนวารินนั้นใครๆก็เห็นว่าเขาจีบอมาวสีอยู่ เช่นเดียวกับที่เพื่อนๆรู้ว่าราช เป็นที่จับจองของวัชรี ราชหาจังหวะคุยกับอมาวสี ในประเด็นเรื่องของความรักและการแต่งงานท่าทีของอมาวสีบ่งบอกชัดเจนว่าไม่ได้รักภากร งั้นคงจะเป็นวารินล่ะซี ที่เธอรัก…ราช ยั่วยวนต่อไปอมาวสี เผยความในใจว่าพี่ภาคย์คือคนเดียวเท่านั้น ที่เธอคิดถึงเสมอมาไม่เคยเปลี่ยนทั้งสองสบตากันตรงๆเต็มๆตาไม่มีความรู้สึกพิเศษใดๆเกิดขึ้นในสีหน้าและแววตาของราช ราชอาสาช่วยแก้ปัญหานี้ให้ โดยให้เธอนึกว่าเขาคือพี่ภาคย์คนนั้น
คืนหนึ่งท่านกวีทะเลาะกับคุณหญิงอำภาเนื่องจากท่านหญิงทิพย์สุดามองกวีด้วยสายตาเยาะเย้ย คงเป็นเรื่องที่เขาต้องทนนั่งเลี้ยงลูกที่ไม่ใช่สายเลือดของเขา แต่เป็นทวยไทไม่ใช่พิชิตพงษ์ ทั้งคู่มีปากเสียงกันเลยเถิดไปถึงการขุดเรื่องเก่ามาตะคอกใส่หน้ากัน นั่นคือความจริงที่ ไอ้ภาคย์คือลูกชายของท่านคฑาเทพ คนรักเก่าของคุณหญิงอำภา และนับวันเมื่อมันโตขึ้น หน้ามันก็เหมือนพ่อมันมากขึ้นเรื่อยๆ นั่นจึงเป็นเหตุให้ท่านกวีจงเกลียดจงชังภาคย์ยิ่งนัก คุณหญิงอำภาร้องไห้คร่ำครวญเพราะท่านกวีผิดสัญญา ที่เคยบอกว่าจะไม่พูดเรื่องนี้อีกเลย
อมาวสีได้ยินทั้งหมดของการทะเลาะเบาะแว้ง เธอจึงมั่นใจว่าราช จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่ภาคย์ของเธอากรตัดสินใจบอกสีไพรเรื่องการแต่งงานของเธอกับอมาวสี สีไพรยินดีที่จะเป็นเมียเก็บเงียบๆของภากรตลอดไป เธอเลือกที่จะไม่บอกภากรว่าเธอกำลังตั้งท้อง ภากรยังคงตัดไม่ขาดจากการดื่มเหล้าแม้เขาจะมีความสุขกายสบายใจ เขาก็อดไม่ได้ที่จะต้องฉลองความสุขของตัวเองและครั้งนี้ เขาได้พบกับนายจอนทองอร่าม นายจอนเห็นช่องทางที่จะกอบโกยผลประโยชน์จากภากรมันส่งสายบัวเมียสาวสุดเซ็กซี่ของมัน เข้าไปยั่วยวนภากรโดยแนะนำตัวว่าชื่อจูดี้เป็นน้องสาวของพี่จอน ภากรหลงเสน่ห์ของจูดี้เขาอยากได้เธอทันทีที่เห็น จูดี้ดึงภากรให้เข้าสู่บ่อนการพนันของจอน จากนั้นเซียนพนันทุกคนในบ่อนนี้ก็รุมหัวกันโกงกินเงินของภากรจนหมดเกลี้ย งแต่ภากรไม่ยี่หระเขายินดีจะกลับมาที่นี่อีกบ่อยๆ หากมีจูดี้คอยปรนนิบัติเขาอย่างนี้ จะเสียเงินอีกเท่าไหร่ ก็ไม่มีปัญหา
ท่านกวีและคุณหญิงอำภาเห็นท่าทีของภากรที่กลับไปดื่มเหล้า เมามาย ทำตัวเหลวใหลเหมือนเดิมอีก ทั้งคู่เข้าใจเอาว่าคงมีปัญหาทะเลาะกับอมาวสี ท่านกวีจึงขอให้อมาวสีพูดจาดีๆ เอาอกเอาใจ ภากรมากขึ้นกว่าเดิม อมาวสีจำใจต้องทำตามนั้น ภากรจึงมีท่าทีที่ดีขึ้น โดยเอาตัวห่างออกจากบ่อน และอ้างกับจูดี้ว่าเขาถูกบังคับให้แต่งงาน
วัชรีทำตัวเป็นแม่สื่อนัดให้วารินได้พบกับอมาวสี ทุกครั้งที่มีการนัดหมายราชมักจะโผล่ไปด้วยเสมอ วัชรีจึงได้ใช้โอกาสนี้ในการใกล้ชิดกับราชด้วยเช่นกัน อมาวสีหาโอกาสพูดกับราชว่าเธอรู้ว่าราชคือภาคย์แต่ราชปฏิเสธทุกครั้งไป…ทำให้อมาวสีน้อยใจและเสียใจมาก
นิลรัตน์เล่าให้อมาวสีฟังว่าเห็นราชไปกินข้าวตามลำพังสองคนกับชิดชไม อมาวสีตัดสินใจประชดด้วยการตอบรับแต่งงานกับภากร เมื่อราช รู้ข่าวการแต่งงานในอีกสองเดือนข้างหน้าเขารีบนัดพบอมาวสี ราชทวงสัญญาจากอมาวสี ที่จะแลกเปลี่ยนกับการไม่ขายบ้านแก้ว ให้กับคนอื่นต่อราช ขอให้อมาวสี บอกทุกคนว่าเธอรักราช เพื่อจะได้ไม่ต้องแต่งงานกับภากร แต่ในเวลานี้อมาวสีไม่สนใจเรื่องบ้านแก้ว อีกแล้ว
เธอมั่นใจว่าราชคือภาคย์ และเมื่อเขาไม่ยอมรับว่าเป็นภาคย์ อมาวสีจึงไม่สนใจที่จะรับความช่วยเหลือของเขาแต่อย่างใด
ราชกลับภูเก็ตด้วยความผิดหวังเขาเริ่มลังเลว่าตัวเองรู้สึกอย่างไรกับอมาวสีกันแน่แต่แล้วเขาก็ตอบตัวเองอีกครั้งว่านี่คือการแก้แค้นเขาต้องการเพียงแค่ทำให้ภากรเจ็บปวด ที่ต้องเสียของรักเหมือนที่เขาโดนกระทำในวัยเด็ก
เมื่อได้พบกับลุงรักษ์ ราชจึงรู้ว่าหลวงเจนอรรถการเพื่อนของลุงรักษ์ได้เห็นภาพถ่ายของราชทำให้เขานึกถึงท่านชายคฑาเทพ เพราะว่าหน้าตาเหมือนกันมาก พร้อมทั้งเล่าเรื่องราวอมตะรักของท่านชายให้ฟังว่าคนรักของท่านจำต้องแต่งงานกับคู่หมั้นที่ผู้ใหญ่จัดไว้ให้ ทำให้ท่านเสียใจ ต้องหนีหน้าไปอาศัยอยู่ต่างประเทศ เป็นอีกครั้งที่ราชได้ยินเรื่องราวเหล่านี้
ท่านกวีเร่งพิธีแต่งงานของภากรและอมาวสีให้เร็วยิ่งขึ้น ราชกลับมาจากภูเก็ตพยายามติดต่ออมาวสีแต่เป็นไปโดยลำบาก เมื่อเขาโทรศัพท์ไปที่บ้านพิชิตพงษ์ กลับกลายเป็นภากรที่เป็นผู้รับสาย ราชพูดจายั่วยุภากรและบอกว่าอมาวสีคือเมียที่จดทะเบียนถูกต้องตามกฏหมายของเขา
ภากรโกรธจัดเขาดักรออมาวสี และตรงเข้าปลุกปล้ำเธอดีแต่ว่าคุณหญิงอำภาเข้ามาขวางไว้ได้ทัน อมาวสีลองพูดกับคุณหญิงอำภาว่าราชนั้น มีหน้าตาคล้ายท่านชายคฑาเทพ คุณหญิงอำภาถึงกับตกตะลึง คุณหญิงอำภาได้พูดกับราชทางโทรศัพท์เธอจำเสียงได้ทันทีว่า นี่คือ ภาคย์ลูกชายที่หนีหายไปแต่ราชยังคงปฏิเสธโดยสิ้นเชิง…แม้จะมีอาการอึ้งไปไม่แพ้กัน
คุณหญิงอำภา ตัดสินใจไปพบราชที่บ้านของเขา เธอมั่นใจว่า ราชคือลูกชายของเธอแต่ราชกลับทำเย็นชาใส่คุณหญิง หลังจากวันนั้นคุณหญิงอำภาก็ล้มป่วยลง แพทย์ประจำตัวบอกว่าโรคหัวใจของคุณหญิงกำเริบหนักขึ้น อมาวสีดั้นด้นไปพบราชอีกครั้ง เพื่อขอร้องให้ราชยอมรับว่าตนคือภาคย์ ราชปฏิเสธและมีท่าทีเฉยเมยเขาเฝ้าพูดกับหัวใจตัวเองว่าทั้งหมดนี้คือแผนการณ์ที่ตั้งใจ เพื่อให้คนที่เคยทำใก้เขาเจ็บช้ำ ต้องรู้จักความเจ็บช้ำบ้าง อมาวสีผิดหวังในตัวราชเธอประกาศว่าทางเดียวที่จะทำให้คุณหญิงสบายใจขึ้นได้คือรีบแต่งงานกับภากร
ราชดึงอมาวสีเข้ามาจูบทันที อมาวสีตบหน้าราชเป็นการตอบแทน
ภากรพาอมาวสีไปลองชุดแต่งงานทั้งสองได้เจอกับราชที่เดินควงมากับชิดชไม อมาวสีแกล้งทำหวานซึ้งกับภากร ราชก็กระทำเช่นเดียวกันกับชิดชไม
วารินนั้นแทบจะถอดใจเรื่องอมาวสี ส่วนสายบัวหงุดหงิดที่ภากรจะแต่งงานเพราะเธอเริ่มรักภากรจริงๆจังๆ สีไพรก็ยังคงยอมทนกับสถานะเมียเก็บของเธอ ในวันต่อมานายเทินโกหกว่าราชถูกรถชนอาการบาดเจ็บสาหัส อมาวสีรีบเดินทางไปเยี่ยมราชหลังจากวันนั้นอมาวสีก็หายตัวไปอย่างลึกลับงานแต่งงานจึงถูกเลื่อนออกไปโดยไม่มีกำหนด
อมาวสีถูกลักพาตัวมาไว้ที่บ้านกลางไร่อ้อย โดยมีป้าแปลกแม่บ้านเป็นใบ้และเขียวสาวใช้ เป็นคนคอยดูแลนายมั่น คนงานหน้าเหี้ยม ทำหน้าที่เฝ้าและคุมหน้าห้อง ทุกคนที่นั่นเรียกอมาวสีว่าคุณนายเพราะราชบอกทุกคนว่า อมาวสีเป็นภรรยาของเขา อมาวสีพบราชครั้งแรกที่โต๊ะอาหารเวลาค่ำเธอไม่ยอมเปลี่ยนชุดที่เขาเตรียมไว้ให้ ทั้งคู่ยังคงปั้นปึ่ง และพูดจาประชดประชันกัน
ภากรหงุดหงิดที่ตามหาอมาวสีไม่เจอแต่จู่ๆก็มีของขวัญส่งมาจากราชรัชภูมิเหมือนเป็นการเยาะเย้ยกัน ภากรตัดสินใจไปหาสีไพรด้วยสภาพเมามาย ในคืนที่ควรจะเป็นพิธีแต่งงานของเขา วัชรีสงสัยว่าอมาวสีหายไปไหนแต่ก็ไม่อาจสืบทราบได้
ราชมีความสุขกับการหาซื้อข้าวของเครื่องใช้ให้อมาวสี ในใจอีกด้านหนึ่งของเขาพยายามเตือนตัวเองว่า ทั้งหมดนี้เป็นแค่การเดินหมาก
เพื่อแก้แค้นเอาคืนกับคนเหล่านี้เท่านั้น เขาบังคับตัวเองให้ไปหาชิดชไมเพื่อจะลืมอมาวสีให้ได้ แต่ก็ไม่สำเร็จผลดังเช่นนั้น เขาบอกชิดชไม ว่าต้องไปทำงานที่ตราด คงไม่ค่อยมีโอกาสได้เจอกันนัก ชิดชไมมีอาการผิดหวังให้เห็นเมื่อราชบอกว่าเธอเป็นเพื่อนรัก…ไม่ใช่ คนรัก
ในบาร์แห่งหนึ่งราชแวะไปหาเพื่อนสนิทคืออนุกับการันต์ พวกเขาได้เห็นภากรคลุกคลีอยู่กับนายจอน ราชคาดเดาได้ว่านายจอน ต้องหลอกเอาเงินภากรจนหมดเนื้อหมดตัวแน่ๆเป็นจริงอย่างที่ราชคิด ภากรเป็นหนี้ในบ่อนร่วมล้านบาท ด้วยการล่อลวงของสายบัว และบรรดานักพนันหน้าม้าที่รวมตัวกันอยู่ในบ่อน สายบัวแอบสงสารแต่ยังหาวิธีช่วยไม่ได้
อมาวสีเดียวดายอยู่ในบ้านกลางไร่เธออดไม่ได้ที่จะคิดถึงราชแต่เมื่อราชกลับมา เธอกลับทำปั้นปึ่งใส่และเป็นเช่นนี้ทุกครั้งไป เยี่ยงพระเอก นางเอกพึงกระทำ ในละครทีวีของประเทศไทย ราชได้รับโน้ตจากลุงรักษ์ใจความว่า ให้กลับมาดูแลธุรกิจที่ภูเก็ตได้แล้ว
และลุงรักษ์ ได้มองหาเจ้าสาวให้ราชแล้วด้วยเธอคืออรัญญาคนสวย
คืนหนึ่งฝนตกหนักที่บ้านกลางไร่เกิดเรื่องวุ่นวายด้วยเถ้าแก่เส็ง ยกพวกหมายบุกปล้น ทำลายไร่ผืนนี้ ที่ราชเป็นเจ้าของร่วมกับพินัย เพื่อนเก่า อมาวสีต้องอยู่เพียงลำพังกับบัวเขียว ท่ามกลางความมืดมิด เพราะต้องอำพรางแสงสว่างไว้ สายฝนที่โหมกระหน่ำ ฟ้าแล่บ ฟ้าร้องคำรามลั่น ทำให้อมาวสีหวาดกลัว และหวนคิดถึงวัยเด็กพี่ภาคย์จะเข้ามากอดปลอบประโลมเธอทุกครั้ง และแล้วราชก็กลับมาพร้อมกับการคลี่คลายปัญหาเรื่องหมู่โจรบุกรุกที่จนหมดสิ้น เขากอดปลอบประโลมอมาวสี เหมือนที่เคยทำเมื่อครั้งวัยเด็กราชยอมรับกับตัวเองว่าเขารักอมาวสี เมื่อฝนซาฟ้าเริ่มสาง อมาวสีได้เหลือบไปเห็นโน้ตจากลุงรักษ์ที่จะให้ราชแต่งงานกับอรัญญา อนิจจาอมาวสีน้อยใจเข้าให้อีกแล้วท่าทีของเธอจึงกลับไปเย็นชา ปั้นปึ่งกับราชอีกครั้งหนึ่ง
ท่านกวียังคงมีปัญหาเรื่องหนี้สินจากการลงทุนในธุรกิจของเขา จู่ๆท่านก็ได้ทราบว่าภากรแอบขายตึกที่ีถนนตกไปแล้ว เมื่อไม่มีเงินพอชำระหนี้สิน ท่านจึงตัดสินใจจำนองบ้านพิชิตพงษ์ วิกฤตของครอบครัวในครั้งนี้ ท่านกวียังคงเห็นว่าต้นตอตัวการก็มาจากอมาวสีนั่นแหละท่านหญิงทิพย์สุดารู้เรื่องนี้เข้าจึงเป็นผู้รับจำนองบ้านซะเอง การทำสัญญาครั้งนี้ท่านหญิงให้ใส่ชื่อน้องสามีแทนชื่อของเธอเพื่อไม่ให้ท่านกวีรู้ เพราะอาจจะมีอารมณ์โกรธจนไม่ยอมเซ็นสัญญาให้
ภากรยังคงมีความคั่งแค้นและปักใจเชื่อว่าการที่อมาวสีหายไปต้องเป็นฝีมือของราชแน่ๆภากรว่าจ้างนายจอนห้ฆ่าราช นายจอนตอบตกลง เพราะเกลียดไอ้ราชเป็นทุนเดิมอยู่แล้วมันเริ่มส่งลูกน้องติดตามหาตัวราช ราชบอกลุงรักษ์ว่าขอปฏิเสธที่จะแต่งงานกับอรัญญาลุงรักษ์มอบทรัพย์สมบัติทั้งหมดของเขาให้เป็นของราชในวันที่สิ้นลุง ราชจะต้องสืบทอดตระกูลรัชภูมิสืบไป ราชตัดสินใจจะพาอมาวสีกลับบ้านและเพื่อไม่ให้เสื่อมเสียเกียรติ เขาตั้งใจจะพาอมาวสีไปแต่งงานที่ภูเก็ต อมาวสีเข้าใจว่าราชทำไปเพื่อแสดงความรับผิดชอบเท่านั้น ไม่ใช่เพราะความรักเธอจึงปฏิเสธราช ราชเข้าใจว่าอมาวสีคงจะรักวาริน…
นายจอนได้ข่าวว่าราชพาอมาวสีไปไว้ที่ไร่พนัสพงษ์จึงวางแผนไปลักพาตัวอมาวสีก่อนที่ราชจะพาเธอกลับกรุงเทพ นายจอนเปลี่ยนใจไม่ส่งตัวอมาวสีคืนให้ภากร เพราะเมื่อเห็นความสวยของอมาวสี มันก็นึกอยากได้ไว้เป็นเมียเสียเอง อมาวสีแกล้งบอกสายบัวว่าเธอรักราช และกำลังมีท้องกับราช สายบัวนึกสงสารจึงพยายามหาทางช่วยอมาวสี
ภากรเหมือนคนไร้อนาคตเขามาปรับทุกข์กับสีไพรและจึงได้รู้ว่าสีไพรกำลังตั้งท้องลูกของเขา พลันภากรได้สติคิดเขากลับเนื้อกลับตัวนับตั้งแต่นาทีนั้นเพื่อลูกของเขาและเมียที่แสนดีที่ชื่อสีไพรยังความปลาบปลื้มใจให้กับสีไพรและนายสดผู้เป็นพ่อยิ่งนัก ภากรกลับไปสารภาพผิดกับพ่อและแม่ในทุกๆเรื่อง เขาบอกว่าอยากเจอภาคย์อยากขอโทษที่ได้ทำเรื่องไม่ดีกับภาคย์ไว้มากมาย
ท่านกวีตัดสินใจเปลี่ยนจากจำนองเป็นขายขาดบ้านพิชิตพงษ์ คุณนพตกลงและยอมให้ท่านกวีและคุณหญิงอยู่ต่ออีกหนึ่งปีในระหว่างหาบ้านหลังใหม่ ท่านหญิงทิพย์สุดานัดพบราชท่านหญิงเล่าเรื่องท่านอาคฑาเทพให้ฟังและย้ำกับราชว่าท่านอารักลูกมากและตั้งใจมอบทรัพย์สมบัติทั้งหมดของท่านให้รวมทั้งบ้านพิชิตพงษ์ด้วยเช่นกัน ราชปฏิเสธเช่นเคย
นายจอนรู้ข่าวว่าลุงรักษ์ยกมรดกให้ราชทั้งหมดจึงโกรธมันรีบลงใต้ตรงไปหาลุงรักษ์ที่ภูเก็ต ทั้งสองทะเลาะกันหนักหน่วง นายจอนไม่พอใจที่ลุงเห็นหลานนอกคอกดีกว่าหลานแท้ๆอย่างมัน ส่วนลุงรักษ์ก็ตำหนินายจอนที่ทำตัวเลวไม่สมกับเป็นคนในตระกูลรัชภูมินายจอน จึงบันดาลโทสะชักปืนยิงลุงรักษ์จนตาย ทางด้านสายบัวฉวยโอกาสที่นายจอนไม่อยู่ปล่อยตัวอมาวสีให้เป็นอิสระ เมื่ออมาวสี กลับคืนสู่พิขิตพงษ์ด้วยความปลอดภัย ท่านกวีจึงรีบเตรียมจัดงานแต่งงานอย่างเร่งด่วน ทว่าภากรสารภาพความในใจของเขาว่าเขาไม่อาจแต่งงานกับใครได้เพราะคนที่เขารักคือสีไพร และตอนนี้สีไพรก็กำลังจะให้กำเนิดทายาทของพิชิตพงษ์ ในไม่กี่วันข้างหน้านี้ท่านกวีอึ้ง ต้องใช้เวลาทำใจอีกสักพักใหญ่ๆถึงจะยอมรับได้ ภากรกับอมาวสีปรับความเข้าใจกันเป็นพี่น้องที่รักกันในที่สุด ส่วนราชนั้นหันไปควงชิดชไมสลับกับการเอาอกเอาใจวัชรี ทั้งหมดนี้เพื่อเป็นการประชดอมาวสี
อาการของคุณหญิงอำภายังคงไม่ดีขึ้นแพทย์ลงความเห็นว่าเธอขาดกำลังใจ อมาวสีจำต้องบากหน้าไปอ้อนวอนราชอีกครั้ง โดยขอให้มาเยี่ยมคุณหญิงและยอมรับว่าราชคือภาคย์ ราชยังคงใจแข็งยิ่งกว่าภูผา อมาวสีผิดหวังอย่างแรงเธอพูดจาดูถูกราชชนิดไม่ไว้หน้า ราชเองก็เสียใจไม่น้อยที่เหตุการณ์เป็นเช่นนี้ ทุกคนมีความเห็นใจให้กับคนอื่นให้ใครๆได้หลายๆคนแต่ทำไมไม่มีใครให้ความเห็นใจเขาบ้างเลยในวันที่เขาถูกกระทำ ไม่มีใครโผล่หน้าออกมาปกป้องเขาแม้แต่นิดเดียวที่เป็นอย่างนี้มันก็สาสมดีแล้วไม่ใช่เหรอ…
ทันใดนั้นเองนมพริ้งก็ปรากฏตัวขึ้นทันทีที่เห็นนมพริ้ง ราชโผเข้าไปกอดและร้องไห้โฮใหญ่กับตักและไหล่ของนมพริ้ง เป็นครั้งแรกที่ราชยอมรับว่าเขาคือภาคย์ เขารับปากว่าจะไปเยี่ยมไปกราบแม่โดยขอเลือกไปในวันที่ท่านกวีไม่อยู่ ไม่ทันต้องรอให้ถึงวันนั้น คุณหญิงอำภา เดินทางมาหาราชที่บ้านของเขาในไม่กี่วันหลังจากนั้น สองแม่ลูกทำความเข้าใจกันได้ในที่สุด
คนงานทางใต้ส่งข่าวให้ราชรู้ว่านายจอนยิงลุงรักษ์จนถึงตาย ราชรีบเดินทางลงใต้แต่อมาวสีกลับคิดว่าราชจะไปแต่งงานกับอรัญญา นายจอนหลบหนีเข้ามาซุกตัวในกรุงเทพมันรู้ข่าวงานเลี้ยงบ้านวารินจะมีไอ้ราชไปร่วมงานด้วย นายจอนวางแผนบุกเข้าไปยิงไอ้ราชให้ได้ในงานนี้
ที่งานเลี้ยงวันเกิดวารินราชและอมาวสียังเข้าใจผิดกันไม่เลิก ราชคิดว่าอมาวสีคงจะลงเอยกับวาริน อมาวสีเชื่อว่าราชมีทางเลือกมากมาย ทั้งอรัญญา สาวงามที่ภูเก็ต หรือไม่ก็ชิดชไมครีเอทีฟสาวเปรี้ยวเซ็กซี่ แถมยังมีวัชรีที่แจ่มใสร่าเริงอีกคน แต่แล้วในที่สุดเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสมตรงมุมที่เหมาะเหม็ง ราชก็ปรับความเข้าใจกับอมาวสี ยังไม่ทันที่จะเข้าใจกันดี นายจอนก็ยื่นปืนออกมายิงใส่ราช ทว่าอมาวสีเห็นซะก่อน เธอทะยานออกไปใช้ร่างบังคมกระสุนก่อนที่จะถึงตัวราช วารินไล่ตามจับนายจอนจนได้ ส่วนราชรีบพาอมาวสีไปโรงพยาบาล ทุกตัวละครที่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวทั้งหมดนี้ เข้าใจกันด้วยดีในท้ายที่สุดของเรื่อง ราชบอกรักและขออมาวสีแต่งงานและงานเลี้ยงฉลองแต่งงานที่สวยงามก็ถูกจัดขึ้น เพื่อเป็นภาพสุดท้ายของละครเรื่องนี้
****ออกอากาศทาง สถานีโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7 วันพุธที่ 25 มิ.ย 2557 เวลา 20.15 น.****
ขอบคุณที่มา tlcthai.com
