หลังจากที่ หนิง-ปณิตา ธรรมวัฒนะ บวชชีตามโครงการ บวชพุทธสาวิกาศีล 10…199 ชีวิตถวายพ่อ ณ เสถียรธรรมสถาน เพื่อถวายเป็นพระราชกุศลแด่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช โดยได้เปิดใจผ่านรายการ คุยเช้าShow ถึงการตั้งใจมาบวชในครั้งนี้ พร้อมทั้งเผยว่าเป็นครั้งแรกที่กลัวสื่อ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เวลามีเรื่องทะเลาะกับใครไม่เคยกลัว แต่พอจะทำความดีกลับเกิดความกลัวขึ้นมา
“กลัวคนด่าเจ้าคะว่าสร้างภาพ เพราะตอนที่จะบวชมีคำพูดนึงว่าไม่ปลงผมได้ไหม เพราะเดี๋ยวคนจะเข้าใจว่าเรามีปัญหา” ซึ่งก่อนหน้านี้ก็ก็คิดว่าตอนเองมีความสุขดี ไม่ได้มีเรื่องอะไร แต่พอเข้ามาแล้วนั้นก็ทำให้รู้ว่าความสุขที่มีนั้นมันคือการทับเอาไว้ แต่ตอนนี้ความทุกข์หลุดไปหมดแล้ว พร้อมความตั้งใจที่ว่า “หลังจากกลับไปเป็นฆราวาสแล้วหนิงจะพูดกับสามีแบบที่หนิงอยู่ในสถานะแม่ชี อยู่ที่นี่หนิงไม่มีตัวตนหนิง ปณิตา เดินผ่านใครก็จะหยุดก้มหัวให้เขา ตอนแรกหนิงก็รำคาญมีคนมาขอถ่ายรูป ตอนหลังรู้สึกว่าเขาเมตตาเราจังเลย เขาศรัทธาในตัวหนิงที่แม้หนิงเองยังไม่ศรัทธาว่าเราจะทำได้ หนิงจะอนุโมทนาให้ทุกคน”
ก่อนจะเล่าถึงการมาบวชชีครั้งนี้ที่ต้องมาพบกับเพื่อนสนิทของคนที่เธอใช้คำว่า ‘เกลียด’ ที่สุดในชีวิต ซึ่งก็มีอกุศลจิตแวบเข้ามาว่า ‘เธอแค่มาปฏิบัติธรรม แต่ฉันบวชเป็นชี’ แต่กระนั้นก็เตือนสติตัวเองและกดทับเอาไว้ จนวันนึงที่ได้ไปออกบิณฑบาตต้องเจอสิ่งสกปรกที่เคยไม่ชอบ ทำให้รู้ว่าความกลัวมันอยู่ที่ใจของตนเอง “วันนั้นเลยตัดสินใจเดินเข้าไปหาเขาแล้วบอกว่า อนุโมทนาบุญด้วยนะเจ้าคะโยม เขาก็อึ้งๆ ไป แค่เรากลัวที่จะให้อภัยเขา แค่เรากลัวที่จะไม่เจ๋ง กลัวที่เราจะแพ้เพราะเป็นคนถอยก่อน มันชนะใจตัวเราเองเจ้าค่ะ”
ก่อนจะเล่าถึงความเปลี่ยนแปลงกับโยมสามี จิน-จรินทร์ ธรรมวัฒนะ ที่ก่อนหน้ามีความคาดหวังว่าอยากให้พาลูกสาว น้องณิริน มาซึมซับความดีในการบวชชีครั้งนี้ จึงทำให้มีความโกรธในบางเรื่อง จนได้ฟังธรรมจากคุณยายว่าให้เปลี่ยนวิธีการเดิน “พอเขาพาลูกมา หนิงก็เห็นว่าเขาร้อน เริ่มงุดหงิด เราก็เดินไปยกมือไหว้แล้วบอกว่า ‘โยมจิน เราขอบคุณโยมมากนะที่สละเวลาเรารู้ว่าโยมเหนื่อย เรารู้ว่าโยมร้อน แต่มันมีค่ามากสำหรับลูกนะเจ้าคะ เราขอบคุณที่ให้โอกาสลูกได้มาแบบนี้ แล้วโยมรู้มั้ยเจ้าคะว่าการมาแบบนี้คนรักน้องณิรินเยอะ แล้วพ่อแม่คนอื่นเห็นเราเอาลูกมา เขาก็เอาลูกเขามา น้องณิรนได้เติบโตในสังคมเด็กๆ พวกนี้แหละ ถ้าเป็นสังคมที่ดีขึ้นไปลูกเราก็ดีด้วย’ เขาก็เหมือนน้ำตาจะไหล แล้วเขาก็บอกว่าอยากให้ทำอะไรบอกเลยเจ้าครับ แบบนี้ สุดท้ายมันแค่วิธีการอ่ะ”
ทั้งยังยอมรับว่าติดความเป็นตัวตน เรื่องที่เคยถูกกระทำให้เจ็บในอดีต ทำให้เรื่องราวดีๆ ที่เขาทำให้นั้นกลับไม่เคยมอง จำแค่เรื่องเดิมๆ เก็บกักไว้ในใจ พร้อมความรู้สึกที่ว่าใครยอมก่อนแพ้แต่ ณ วันนี้ความรู้สึกเช่นนั้นได้ถูกปลดปล่อยออกไปหมดสิ้นแล้ว
