เมืองซานฟรานซิลโกในอเมริกามีคนไร้บ้านอยู่ราว 7,350 คน แต่มีห้องน้ำสาธารณะที่พวกเขาสามารถไปใช้อาบน้ำเพียง 8 แห่ง ผลลัพธ์ที่ตามมาก็คือ มากกว่าครึ่งของคนไร้บ้านจำนวนนี้ขาดโอกาสได้มีร่างกายที่สะอาดถูกสุขลักษณะ
Doniece Sandoval ผู้ก่อตั้งองค์กร Lava Mae (ภาษาสเปน แปลออกมาว่า wash me) เล็งเห็นปัญหานี้ ดังนั้นเมื่อทางเมืองซานฟรานซิสโกได้โละรถเมล์จากปี 1992 ออกจากการใช้งาน เธอจึงผุดไอเดียที่จะสร้างห้องอาบน้ำให้กับคนไร้บ้าน ภายใต้งบประมาณจำกัด นั่นคือนำเอารถเมล์เก่าเหล่านั้นมาปรับแต่งทั้งภายในภายนอกเพื่อให้เป็นห้องอาบน้ำเคลื่อนที่สำหรับคนไร้บ้าน
ตัวรถเมล์ภายนอกทาสีฟ้าสด เขียนป้ายว่า one shower at a time และมีสัญลักษณ์บอกให้รู้ว่าคนไร้บ้านทุกเพศและผู้พิการบนรถเข็นสามารถเข้ามาใช้บริการอาบน้ำได้ทั้งหมด ส่วนภายในนั้น เป็นห้องน้ำสีขาวสะอาดที่ใครเห็นก็ต้องอิจฉา มีทั้งบริเวณที่อาบน้ำที่มีฝักบัวน้ำร้อนน้ำเย็นที่ควบคุมการทำงานโดยระบบดิจิตอล โถสุขภัณฑ์ อ่างล้างหน้า พื้นที่สำหรับแต่งตัว และวิทยุที่ติดตั้งอยู่ภายใน โดยตอนนี้ Lava Mae เพิ่งออกห้องอาบน้ำเคลื่อนที่นี้มาแค่คันเดียว แต่ก็กำลังเตรียมการจะถอยออกมาอีก 3 ในอนาคตอันใกล้ รวมแล้วเบ็ดเสร็จด้วยรถเพียง 4 คันที่มีตารางจะเวียนไปจอดตามจุดต่างๆ ในซานฟรานฯ Lava Mae ก็คาดว่าจะสามารถให้บริการอาบน้ำแก่คนไร้บ้านได้ถึง 2,000 ครั้งต่อสัปดาห์
แน่นอน สำหรับคนที่มีบ้านอยู่ มีน้ำอาบทุกวัน วันละสองครั้ง เรื่องนี้คงจะดูไม่ใช่เรื่องยิ่งใหญ่อะไร แต่ถ้าลองคิดในมุมมองของคนไร้บ้านที่ไม่มีโอกาสแม้จะชำระล้างร่างกายให้สะอาด ทั้งๆ ที่มันควรจะเป็นสิทธิขั้นพื้นฐาน โปรเจ็กต์เจ๋งๆ ของ Lava Mae นี้ก็ได้มอบของขวัญล้ำค่าแก่พวกเขา เพราะก็อย่างที่ Sandoval ว่าไว้ การได้อาบน้ำไม่ได้ทำให้พวกเขามีร่างกายที่ถูกสุขลักษณะเท่านั้น แต่เนื้อตัวที่สะอาดสะอ้านยังนำมาซึ่งศักดิ์ศรีและคุณค่าของตัวเองที่มีไม่แพ้คนอื่นในสังคม อันเป็นสิ่งที่พวกเขาอาจเคยทำหายไป
